ای از تو هزار فتنه از ابن یمین فریومدی غزل 276
1. ای از تو هزار فتنه بر پای
بنشین و قبای بسته بگشای
ای جان و جهانرا ز از ابن یمین فریومدی غزل 277
1. ای جان و جهانرا ز رخت نور و نوائی
وی بر در حسنت شه سیاره گدائی
ای روی تو آئینه الطاف از ابن یمین فریومدی غزل 278
1. ای روی تو آئینه الطاف الهی
وی دبدبه حسن تو از ماه بماهی
آنچه با من میکند از ابن یمین فریومدی غزل 279
1. آنچه با من میکند از دوستی سیمین تنی
دشمنم نپسندد آنحالت بجای چون منی
ایماه دل افروز بگردان از ابن یمین فریومدی غزل 280
1. ایماه دل افروز بگردان قدح می
چون ماه فلک دم مزن از دور پیاپی
آبحیاتست یا لبان از ابن یمین فریومدی غزل 281
1. آبحیاتست یا لبان که تو داری
چشمه نوشست یا دهان که تو داری
ای باد صبا بگذر ز از ابن یمین فریومدی غزل 282
1. ای باد صبا بگذر ز آنجا که تو میدانی
حال دل من بر گوی آنرا که تو میدانی
ای داده دل بمهر تو از ابن یمین فریومدی غزل 283
1. ای داده دل بمهر تو تا بر تو نوگلی
در گلشن امید تو نالان چو بلبلی
ای زلف دلاویزت در از ابن یمین فریومدی غزل 284
1. ای زلف دلاویزت در گردن جان بندی
وی لعل شکر ریزت هر بوسه ازو قندی
ای آنکه بخوبی بمه از ابن یمین فریومدی غزل 285
1. ای آنکه بخوبی بمه چارده مانی
از دیده چرا همچو هلالی تو نهانی
آن غالیه گون نقش از ابن یمین فریومدی غزل 286
1. آن غالیه گون نقش نگر بر گل سوری
بر ماه دو هفته رقم است از گل سوری
بیا ساقی بدور دو از ابن یمین فریومدی غزل 287
1. بیا ساقی بدور دو ستکانی
بده بر گل شراب ارغوانی