شکر میریزد از پسته از ابن یمین فریومدی غزل 240
1. شکر میریزد از پسته نگارم در سخن گفتن
نباشد هیچ طوطی را ازین خوشتر سخن گفتن
صبح دمید ساقیا بزم از ابن یمین فریومدی غزل 241
1. صبح دمید ساقیا بزم صبوح ساز کن
بر دل ما ز خرمی در ز بهشت باز کن
عارضست آن یا گل سیراب از ابن یمین فریومدی غزل 242
1. عارضست آن یا گل سیراب بر برگ سمن
قامتست این یا قد شمشاد یا سرو چمن
کار عشاق است جان از ابن یمین فریومدی غزل 243
1. کار عشاق است جان در عشق جانان باختن
عشق جانان در حقیقت نیست جز جان باختن
گر دلی بودی مرا در از ابن یمین فریومدی غزل 244
1. گر دلی بودی مرا در طالع و فرمان من
کی زجانان آمدی چندین ستم بر جان من
ندانم صبغه الله از ابن یمین فریومدی غزل 245
1. ندانم صبغه الله است یا گلگون شرابست این
چنین رنگین نباشد می مگر لعل مذابست این
نگارا عزم آن دارم از ابن یمین فریومدی غزل 246
1. نگارا عزم آن دارم که گر بر رغم اغیاران
ز راه لطف و دلجوئی در آئی از در یاران
یا رب رخ دلدارست از ابن یمین فریومدی غزل 247
1. یا رب رخ دلدارست یا ماه تمامست این
طوطی شکر افشان شد یا ذوق کلامست این
یا رب گلست عارض زیبات از ابن یمین فریومدی غزل 248
1. یا رب گلست عارض زیبات یاسمن
یا بر فراز سرو شکفته است یاسمن
آبحیات میچکد از از ابن یمین فریومدی غزل 249
1. آبحیات میچکد از لب جانفزای تو
راحت روح میدهد خنده دلگشای تو
ای بخوبی رخ تو برده از ابن یمین فریومدی غزل 250
1. ای بخوبی رخ تو برده ز خورشید گرو
گشته طاق خم ابروی تو جفت مه نو
ای مرا از لب تو شهد از ابن یمین فریومدی غزل 251
1. ای مرا از لب تو شهد و شکر نو بر نو
وز رخ و عکس رخت شمس و قمر نو بر نو