ایصنم گلعذار ای بت سیمین ذقن از فریومدی غزل 228
1. ایصنم گلعذار ای بت سیمین ذقن
ای شه خوبان چین ای مه هر انجمن
ای عارض گلگونت عکسی زده بر گردون از فریومدی غزل 229
1. ای عارض گلگونت عکسی زده بر گردون
خورشید شده پیدا ز آن عکس رخ گلگون
ایام گل ار بی مل خواهی بسر آوردن از فریومدی غزل 230
1. ایام گل ار بی مل خواهی بسر آوردن
رسمی بود این محدث از خود بدر آوردن
ای نرگس مست تو برده دل هشیاران از فریومدی غزل 231
1. ای نرگس مست تو برده دل هشیاران
با عقل خود اغیارند از عشق رخت یاران
بر بیاض مه سواد خط عنبر ساش بین از فریومدی غزل 232
1. بر بیاض مه سواد خط عنبر ساش بین
برگل سوری طراز سنبل رعناش بین
تا دلم شد در خم آن طره مشکین نهان از فریومدی غزل 233
1. تا دلم شد در خم آن طره مشکین نهان
گشت شادی از دل غمگین این مسکین نهان
تا بود در شکن طره جانان دل من از فریومدی غزل 234
1. تا بود در شکن طره جانان دل من
همچو گوئی بود اندر خم چوکان دل من
تا بر کنار حسن نشست ابرویت چو نون از فریومدی غزل 235
1. تا بر کنار حسن نشست ابرویت چو نون
دارم چو واو غرقه دلی در میان خون
تا شدم آگاه از آن زنجیر زلف قیرگون از فریومدی غزل 236
1. تا شدم آگاه از آن زنجیر زلف قیرگون
از هوای او دلم افتاد در راه جنون
جانا بچشم رحمت بنگر به بینوایان از فریومدی غزل 237
1. جانا بچشم رحمت بنگر به بینوایان
سلطان حسن آخر بخشای بر گدایان
چنان بخون دلم در زد آن پسر ناخن از فریومدی غزل 238
1. چنان بخون دلم در زد آن پسر ناخن
که هست سرخی آنش هنوز بر ناخن
زلف و رخسار تو دانی بچه مانند بخون از فریومدی غزل 239
1. زلف و رخسار تو دانی بچه مانند بخون
بشنو از ابن یمین تا دهدت شرح که چون