ایصنم گلعذار ای از ابن یمین فریومدی غزل 228
1. ایصنم گلعذار ای بت سیمین ذقن
ای شه خوبان چین ای مه هر انجمن
ای عارض گلگونت عکسی از ابن یمین فریومدی غزل 229
1. ای عارض گلگونت عکسی زده بر گردون
خورشید شده پیدا ز آن عکس رخ گلگون
ایام گل ار بی مل خواهی از ابن یمین فریومدی غزل 230
1. ایام گل ار بی مل خواهی بسر آوردن
رسمی بود این محدث از خود بدر آوردن
ای نرگس مست تو برده از ابن یمین فریومدی غزل 231
1. ای نرگس مست تو برده دل هشیاران
با عقل خود اغیارند از عشق رخت یاران
بر بیاض مه سواد خط از ابن یمین فریومدی غزل 232
1. بر بیاض مه سواد خط عنبر ساش بین
برگل سوری طراز سنبل رعناش بین
تا دلم شد در خم آن از ابن یمین فریومدی غزل 233
1. تا دلم شد در خم آن طره مشکین نهان
گشت شادی از دل غمگین این مسکین نهان
تا بود در شکن طره از ابن یمین فریومدی غزل 234
1. تا بود در شکن طره جانان دل من
همچو گوئی بود اندر خم چوکان دل من
تا بر کنار حسن نشست از ابن یمین فریومدی غزل 235
1. تا بر کنار حسن نشست ابرویت چو نون
دارم چو واو غرقه دلی در میان خون
تا شدم آگاه از آن از ابن یمین فریومدی غزل 236
1. تا شدم آگاه از آن زنجیر زلف قیرگون
از هوای او دلم افتاد در راه جنون
جانا بچشم رحمت بنگر از ابن یمین فریومدی غزل 237
1. جانا بچشم رحمت بنگر به بینوایان
سلطان حسن آخر بخشای بر گدایان
چنان بخون دلم در از ابن یمین فریومدی غزل 238
1. چنان بخون دلم در زد آن پسر ناخن
که هست سرخی آنش هنوز بر ناخن
زلف و رخسار تو دانی از ابن یمین فریومدی غزل 239
1. زلف و رخسار تو دانی بچه مانند بخون
بشنو از ابن یمین تا دهدت شرح که چون