قصاید در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 شاه جهان چو پای فرا پیش صف نهاد دشمن برای تیر وی از جان هدف نهاد

2 دارای دین طغایتمور خان که بر دلش ایزد بروز کین رقم لاتخف نهاد

3 از زخم تیر کرد عدو را چو خارپشت وانگه سرش بسینه درون چون کشف نهاد

4 در عهدش آنکه داشت بیکجو ستم روا در زیر چوب معدلتش تن چو کف نهاد

1 یکچند بکام دلم ایام زمان داد تا عاقبتم قبله اقبال نشان داد

2 المنه لله که مرا درگه پیری لطف ازلی بار دگر بخت جوان داد

3 اینست جوانبختی من کین فلک پیر توفیق زمین بوس سرافراز جهان داد

4 سلطان فلک مرتبه یحیی که نشانی از رفعت حالش بحقیقت نتوان داد

1 بعزم سفر شاه جمشید فر بر افراخت رایت بخورشید بر

2 بهر سو که روی آورد رایتش قوی پشت باد او بفتح و ظفر

3 شنیدم ز گفتار کار آگهی که فرمود شاهنشه بحر و بر

4 که ابن یمین نیز اقبال وار درین ره ببندد بخدمت کمر

1 دوش وقت صبحدم آمد نسیمی مشکبار مژده جانپرورم داد از قدوم شهریار

2 گفت کآمد رایت منصور شاه شرق و غرب بخت و دولت بر یمین و فتح و نصرت بر یسار

3 شاه شاهان جهان کو را توان گفتن بحق آفتاب ملک و ملت سایه پروردگار

4 چون رسانید این بشارت باد صبح آنگاه گفت خیز کآمد قبله حاجات حاجت عرضه دار

1 خرم صباح آنکه او ز اول که بگشاید نظر بیند همایون طلعت کشور گشای بحر و بر

2 صاحبقران بیقرین شاه زمان ماه زمین سلطان نظام ملک و دین فرخ رخ فرخنده فر

3 آنکو ز عدل بیکران کردست عالمرا چنان کافتاده خلقی در گمان کآمد امام منتظر

4 بگشاد شرم رأی وی از پیکر خورشید خوی آورد صیتش زیر پی از خاوران تا باختر

1 بر من در سعادت و دولت کشاد باز گردون پس از مشقت و اندوه دیرباز

2 بگشاد دیده باز همای سعادتم ز آندم که چشم بسته همی دیدمش چو باز

3 از سعی دور اختر و توفیق لطف حق بخت رمیده روی سوی من نهاد باز

4 بستم بسوی قبله اقبال عالمی احرام تا بصدق دلش آورم نماز

1 آفرین باد آفرین ای حیدر خنجر گذار کامد از تیغ تو آبی ملک را بر روی کار

2 مدتی بر خویشتن خندید خصمت همچو گل دست تقدیرش نهاد از خنجرت ناگاه خار

3 دشمنانرا کار زار از خوبی کردار تست وینچنین آمد ز مردان کار وقت کارزار

4 منتظر بودند خلقان مدتی این فتح را جمله را دادی بیکساعت خلاص از انتظار

1 دوش رفتم از ره فکرت بر این نیلی حصار دیدمش فیروزه گون صرحی زمرد زرنگار

2 منزل اول به پیشم چست پیکی باز جست آنچنان کش بادگاه سیر بشکافد غبار

3 در دوم ایوان دبیری بود کافشاندی ز کلک گوهر شهوار بر اوراق سیم از بحر قار

4 در سیم منزل نشسته حور منظر مطربی در میان اهل عشرت ارغنونی بر کنار

1 عید نو بر خسرو خسرو نشان فرخنده باد رأی ملک آرای او را شاه انجم بنده باد

2 خسرو جمشید رتبت سایه یزدان حسین کآفتاب قدرش از برج شرف تابنده باد

3 قصر جاه او که کیوان میسزد چوبک زنش چون بنای طارم نیلوفری پاینده باد

4 هر سعادت کز وجود سعد اکبر فایض است سوی ذات او چو جان سوی خرد یازنده باد

1 شکر این دولت که یارد گفت ز اهل روزگار کز کمینه بنده یاد آورد شاه کامکار

2 شهریار ملک پرور پادشاه دین پناه آنکه دین و ملک را باشد بذاتش افتخار

3 و آنکه با دست گهر بارش نبینی در جهان هیچ دستی بی زر و بی سیم جز دست چنار

4 و آنکه در عالم نیابی با نسیم خلق او هیچ تن بیمار الا نرگس آن هم از خمار