تا شه نهاد پای از ابن یمین فریومدی قصیده 106
1. تا شه نهاد پای بر اوج سریر ملک
دولت ز بهر نصرت او شد نصیر ملک
...
ندانم آن رخ حورست از ابن یمین فریومدی قصیده 107
1. ندانم آن رخ حورست یا جمال ملک
که رشک میبرد از حسنش آفتاب فلک
...
از افق ماه نو عید از ابن یمین فریومدی قصیده 108
1. از افق ماه نو عید بفیروز فال
چهره بنمود و جهان کرد منور بجمال
...
چو از نشیمن قدسی از ابن یمین فریومدی قصیده 109
1. چو از نشیمن قدسی بیمن طالع و فال
گشاد باز سفیده سفیده دم پر و بال
...
خجسته صبحدمی از ابن یمین فریومدی قصیده 110
1. خجسته صبحدمی کان نگار مهر گسل
بفال سعد نماید ز حبیب ماه چگل
...
صبحدم بر خاک کویش از ابن یمین فریومدی قصیده 111
1. صبحدم بر خاک کویش بگذاری باد شمال
بیتو گو هستم در آتش ای بلطف آب زلال
...
این منم یا رب که از ابن یمین فریومدی قصیده 112
1. این منم یا رب که در دل شادمانی یافتم
و آنچه جستم از قضای آسمانی یافتم
...
ای پیک پی خجسته از ابن یمین فریومدی قصیده 113
1. ای پیک پی خجسته نسیم سپیده دم
وی چون مسیح و خضر مبارک دم و قدم
...
این منم باز که از ابن یمین فریومدی قصیده 114
1. این منم باز که در باغ بهشت افتادم
وز سفر کآن بحقیقت سقرست آزادم
...
پیشتر زین چند از ابن یمین فریومدی قصیده 115
1. پیشتر زین چند گاهی دل پریشان داشتم
خود چه میگویم ز دل صد رنج بر جان داشتم
...
حبذا آرامگاهی از ابن یمین فریومدی قصیده 116
1. حبذا آرامگاهی خوشتر از دار النعیم
وز پری رویان صدف کردار پر در یتیم
...
خراسان بار دیگر از ابن یمین فریومدی قصیده 117
1. خراسان بار دیگر شد بهشت آسا خوش و خرم
ز فر خسرو عادل خدیو خطه عالم
...