تا شه نهاد پای بر اوج سریر ملک از فریومدی قصیده 106
1. تا شه نهاد پای بر اوج سریر ملک
دولت ز بهر نصرت او شد نصیر ملک
ندانم آن رخ حورست یا جمال ملک از فریومدی قصیده 107
1. ندانم آن رخ حورست یا جمال ملک
که رشک میبرد از حسنش آفتاب فلک
از افق ماه نو عید بفیروز فال از فریومدی قصیده 108
1. از افق ماه نو عید بفیروز فال
چهره بنمود و جهان کرد منور بجمال
چو از نشیمن قدسی بیمن طالع و فال از فریومدی قصیده 109
1. چو از نشیمن قدسی بیمن طالع و فال
گشاد باز سفیده سفیده دم پر و بال
خجسته صبحدمی کان نگار مهر گسل از فریومدی قصیده 110
1. خجسته صبحدمی کان نگار مهر گسل
بفال سعد نماید ز حبیب ماه چگل
صبحدم بر خاک کویش بگذاری باد شمال از فریومدی قصیده 111
1. صبحدم بر خاک کویش بگذاری باد شمال
بیتو گو هستم در آتش ای بلطف آب زلال
این منم یا رب که در دل شادمانی یافتم از فریومدی قصیده 112
1. این منم یا رب که در دل شادمانی یافتم
و آنچه جستم از قضای آسمانی یافتم
ای پیک پی خجسته نسیم سپیده دم از فریومدی قصیده 113
1. ای پیک پی خجسته نسیم سپیده دم
وی چون مسیح و خضر مبارک دم و قدم
این منم باز که در باغ بهشت افتادم از فریومدی قصیده 114
1. این منم باز که در باغ بهشت افتادم
وز سفر کآن بحقیقت سقرست آزادم
پیشتر زین چند گاهی دل پریشان داشتم از فریومدی قصیده 115
1. پیشتر زین چند گاهی دل پریشان داشتم
خود چه میگویم ز دل صد رنج بر جان داشتم
حبذا آرامگاهی خوشتر از دار النعیم از فریومدی قصیده 116
1. حبذا آرامگاهی خوشتر از دار النعیم
وز پری رویان صدف کردار پر در یتیم
خراسان بار دیگر شد بهشت آسا خوش و خرم از فریومدی قصیده 117
1. خراسان بار دیگر شد بهشت آسا خوش و خرم
ز فر خسرو عادل خدیو خطه عالم