روز جشن عربست ای مه خوبان عجم از فریومدی قصیده 118
1. روز جشن عربست ای مه خوبان عجم
وقت شادیست مباش از غم ایام دژم
زهی جمال تو خورشید آسمان کرم از فریومدی قصیده 119
1. زهی جمال تو خورشید آسمان کرم
وجود پاک تو سر خیل دودمان کرم
که برد رونق کان و که داد خجلت قلزم از فریومدی قصیده 120
1. که برد رونق کان و که داد خجلت قلزم
بجز طغایتمور خان جم دوم بتعظم
هر گه که نام مجلس مولی همی برم از فریومدی قصیده 121
1. هر گه که نام مجلس مولی همی برم
قدر سخن بپایه اعلی همی برم
ای چشم مست دلربای تو مست از شراب حسن از فریومدی قصیده 122
1. ای چشم مست دلربای تو مست از شراب حسن
وی لعل جانفزای تو سیراب از آب حسن
ای داور زمانه و فرمانده زمین از فریومدی قصیده 123
1. ای داور زمانه و فرمانده زمین
سلطان نظام ملت و دین شاه راستین
ترا سزد بصفا ماه آسمان گفتن از فریومدی قصیده 124
1. ترا سزد بصفا ماه آسمان گفتن
ترا بحسن توان زینت جهان گفتن
چون شد سعادت ابدی یار ملک و دین از فریومدی قصیده 125
1. چون شد سعادت ابدی یار ملک و دین
رونق گرفت بار دگر کار ملک و دین
دوش وقت صبحدم از لطف رب العالمین از فریومدی قصیده 126
1. دوش وقت صبحدم از لطف رب العالمین
هاتفی در گوش هوشم گفت کای ابن یمین
ساقی بیار باده که چون خلد شد چمن از فریومدی قصیده 127
1. ساقی بیار باده که چون خلد شد چمن
شد باغ روشن از گهر ابر تیره تن
مرا دولت بشارت داد و گفت آمد زمان آن از فریومدی قصیده 128
1. مرا دولت بشارت داد و گفت آمد زمان آن
که از دوران شوی بارد گر خرم دل و شادان
منت خدای را که علی غفله الزمان از فریومدی قصیده 129
1. منت خدای را که علی غفله الزمان
پیرانه سر بقوت اقبال نوجوان