قصاید در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 امیری کو سزای گاه باشد محمد بیک ارغونشاه باشد

2 جهانداری که از اورنگ شاهی چو بر گردون گردان ماه باشد

3 قبا گر ز اطلس گردونش دوزند بقد همتش کوتاه باشد

4 عروس مملکت در عقد غیری اگر روزی بصد اکراه باشد

1 یا رب این باغ ارم یا شادیاخ خرم است یا رب اصطرخ است این یا چشمه سار زمزم است

2 عکس شاخ یاسمین بر آب اصطرخش ببین راست گوئی اطلسی نیکو بگوهر معلم است

3 هر نسیمی کز ریاض راحت افزایش وزد چون دم جانبخش روح الله مسیح مریم است

4 هر گلی کز آب و خاک اوش باشد پرورش خستگان صدمت گردون دونرا مرهم است

1 رسید خسرو عادل بطالع مسعود بمنتهای مراد و بغایت مقصود

2 سر ملوک زمان شهریار روی زمین خدایگان سلاطین وجیه دین مسعود

3 چو آفتاب جهان سروری جهانگیری که باد سایه عالیش تا ابد ممدود

4 جواز بر رخ ماه ار بخط او نبود طریق منزل اول بر او بود مسدود

1 چون نگارم گوی مه از غالیه چوگان کند عاشقانرا دل زغم چون گوی سرگردان کند

2 گر نسیم صبحدم بر خاک کویش بگذرد قیمت مشک ختائی در جهان ارزان کند

3 هر کرا مار سر زلفین پر تابش بخست لعل چون تریاق او هم در زمان درمان کند

4 هست خورشید ار بود خورشید را ابرو هلال هست ماه ار مه ز پروین رسته دندان کند

1 هر که را توفیق ایزد یار و دولت یاورست خاکپای آسمانسای تواش تاج سرست

2 این منم یارب که از بیدای حیرت چون کلیم سوی طور عزتم نور تجلی رهبرست

3 سر بشاهی گر برارم عقل را ناید شگفت زآنکه خاک پای تاج ملک و دینم افسرست

4 آن خضر تدبیر کاندر دفع یأجوج ستم باره عدلش بجای سد شاه اسکندرست

1 خبری سوی نگارم بخراسان که برد قصه ذره بدرگاه خور آسان که برد

2 بسوی یوسف مصری که چو جانست عزیز خبر سوخته کوره کنعان که برد

3 قصه من که تواند که بر او برخواند ور بخواند ورقی چند بپایان که برد

4 یا از آن مهر که در جان من از جانانست بهمان مهر و نشانی سوی جانان که برد

1 آنرا که پیشوای دو عالم علی بود نزد خدای منزلتی بس علی بود

2 اقبال دارد آنکه زند دم ز دوستیش بل بندگی قنبرش از مقبلی بود

3 امروز هر دلی که تهی باشد از ولاش روز جزا ز نار سقر ممتلی بود

4 بر اتفاق مرشد و هادی اولیاست از نور اوست مقتبس آنکو ولی بود

1 شاد آنک عیش برطرف بوستان کند وین موسم بهار بفصل خزان کند

2 فصل بهار موسم گلها و لاله هاست فصل خزان حقیقت آنرا بیان کند

3 اطفال باغ فصل خزان گر شوند پیر باد بهار باز ز سرشان جوان کند

4 سرمایه نشاط درین هر دو موسم است شاد آنک او موافقت هر دوشان کند

1 یا رب این نکهت جانپرور مشک ختن است یا دم غالیه زلف دلارام من است

2 نفس روح فزا میدمد از طرف چمن یا صبا لخلخه جنبان گل و یاسمن است

3 این چه باد است که برخاست بفراشی باغ که ازو فرش چمن پر زگل و نسترن است

4 پیکر لاله برو قطره باران بهار چون مرصع بگهر جام عقیق یمن است

1 دوش بادی مشک‌بو آمد به هنگام سحر گفتم ای خرم نسیم از خلد می‌آیی مگر

2 کز عبیر تست عطر مجلس اصحاب دل وز غبار تست نور چشم ارباب نظر

3 گفت نی کز خلد زینسان خوش نفس نآید نسیم بر جناب سرور گردنکشان کردم گذر

4 صفدر مازندران افراسیاب گرد گیر آن بمردی در جهان چون رستم دستان سمر