ای ماه گرفته روی آن از ابن حسام خوسفی رباعی 61
1. ای ماه گرفته روی آن ماه دریغ
آن ماه بود برنج ای ماه دریغ
هر چند که یار پارسا از ابن حسام خوسفی رباعی 62
1. هر چند که یار پارسا باشد گرگ
از بره همان به که جدا باشد گرگ
در مانده به چنگ شیر از ابن حسام خوسفی رباعی 63
1. در مانده به چنگ شیر و دندان پلنگ
در سینه اژدها و در کام نهنگ
نور تو که در سینه نهان از ابن حسام خوسفی رباعی 64
1. نور تو که در سینه نهان بد چو هلال
از شعشعه بدر برآمد به کمال
ای قطره ز دریا برسیدی از ابن حسام خوسفی رباعی 65
1. ای قطره ز دریا برسیدی به کمال
از مشرب عذب یافتی آب زلال
آنها که ببسته اند از ابن حسام خوسفی رباعی 66
1. آنها که ببسته اند چون رشته طبل
بر جعبه میوه های گوناگون حبل
بلبل بنشست باز بر از ابن حسام خوسفی رباعی 67
1. بلبل بنشست باز بر منبر گل
بگشاد ز هم ورق ورق دفتر گل
بشکفت شکوفه باز چون از ابن حسام خوسفی رباعی 68
1. بشکفت شکوفه باز چون خرمن گل
سبزه بکشید حلّه در دامن گل
تیسیر ز فَسر سخنت از ابن حسام خوسفی رباعی 69
1. تیسیر ز فَسر سخنت یافت نظام
کشّاف مکمّلی و حاوی کلام
بدخواه تو صد بلا کشیده از ابن حسام خوسفی رباعی 70
1. بدخواه تو صد بلا کشیده چو قلم
با اشک روان بسر دویده چو قلم
تا نرگس یار لاله گون از ابن حسام خوسفی رباعی 71
1. تا نرگس یار لاله گون می بینم
چشمم به میان آب و خون می بینم
از خرمن جود خوشه ای از ابن حسام خوسفی رباعی 72
1. از خرمن جود خوشه ای می خواهم
وز کشت جلال توشه ای می خواهم