بشکفت بر چمن گل عذرا از ابن حسام خوسفی غزل 49
1. بشکفت بر چمن گل عذرا عذار سرخ
وز جرم لاله شد کمر کوهسار سرخ
لبت یاقوت گوهر پوش دارد از ابن حسام خوسفی غزل 50
1. لبت یاقوت گوهر پوش دارد
به گاه بوسه طعم نوش دارد
به جرعه ای که ز جام جهان از ابن حسام خوسفی غزل 51
1. به جرعه ای که ز جام جهان نما بخشند
کرشمه ایست که صد جام جم به ما بخشند
مگر چو دردکشان جام بی از ابن حسام خوسفی غزل 52
1. مگر چو دردکشان جام بی ریا بخشند
زکاس لَم یَزلی جرعه ای به ما بخشند
نگار من همه آیین دلبری از ابن حسام خوسفی غزل 53
1. نگار من همه آیین دلبری دارد
ولی زعاشق بیچاره دل بری دارد
مرا زمانه زخاک درت جدا از ابن حسام خوسفی غزل 54
1. مرا زمانه زخاک درت جدا مکناد
رقیب را به سر کویت آشنا مکناد
بیا بیا که در این خطهٔ از ابن حسام خوسفی غزل 55
1. بیا بیا که در این خطهٔ خراب‌آباد
نگشت بی‌تو دمی این دل خراب آباد
گل به فصل بهار می خندد از ابن حسام خوسفی غزل 56
1. گل به فصل بهار می خندد
سبزه بر مرغزار می خندد
غمی دارم که وا گفتن نشاید از ابن حسام خوسفی غزل 57
1. غمی دارم که وا گفتن نشاید
مرا زان غم به شب خفتن نشاید
با خال تو گر مشک به دعوی از ابن حسام خوسفی غزل 58
1. با خال تو گر مشک به دعوی بنشیند
حقّا که نه بر صورت معنی بنشیند
باحسن تو مه در صف دعوی از ابن حسام خوسفی غزل 59
1. باحسن تو مه در صف دعوی ننشیند
باصورت خوب تو به معنی ننشیند
ان را که مهر روی تو در از ابن حسام خوسفی غزل 60
1. ان را که مهر روی تو در دل نیافتند
او را به هیچ واسطه مقبل نیافتند