مرا چه قرب که در انتظار از ابن حسام خوسفی غزل 133
1. مرا چه قرب که در انتظار روی تو باشم
همین تمام که بر رهگذار کوی تو باشم
گفتم از سلسله ی موی از ابن حسام خوسفی غزل 134
1. گفتم از سلسله ی موی تو پرهیز کنم
چون کنم بسته ی آن حلقه ی مشکین رسنم
روز الست جرعه عشقت از ابن حسام خوسفی غزل 135
1. روز الست جرعه عشقت چشیده‌ایم
قالو بلی به گوش ارادت شنیده‌ایم
در سر هوس غمزه جادوی از ابن حسام خوسفی غزل 136
1. در سر هوس غمزه جادوی تو دارم
پیوسته نظر بر خم ابروی تو دارم
بس که یاد آن لب و دندان از ابن حسام خوسفی غزل 137
1. بس که یاد آن لب و دندان چون دُر می‌کنم
دامن از اشک چو مروارید تر پُر می‌کنم
به رویت گر نظر کردیم از ابن حسام خوسفی غزل 138
1. به رویت گر نظر کردیم ، کردیم
بکویت گر گذر کردیم ، کردیم
چو زلف خود فرو مگذار از ابن حسام خوسفی غزل 139
1. چو زلف خود فرو مگذار کارم
که چون زلفت پریشان روزگارم
طرفه طوطیّ شکّرستانیم از ابن حسام خوسفی غزل 140
1. طرفه طوطیّ شکّرستانیم
عندلیب هزار دستانیم
بی‌نیازی تو و ما بهر از ابن حسام خوسفی غزل 141
1. بی‌نیازی تو و ما بهر نیاز آمده‌ایم
رفته بودیم ز کوی تو و باز آمده‌ایم
گرچه بس منفعل از شرم از ابن حسام خوسفی غزل 142
1. گرچه بس منفعل از شرم گناه آمده‌ایم
تکیه بر مرحمت لطف اله آمده‌ایم
سرو دلجویست یا شمشاد از ابن حسام خوسفی غزل 143
1. سرو دلجویست یا شمشاد یا بالاست آن
راست گویم هرچه من گویم از ان بالاست آن
بی نیازی از نیاز ما از ابن حسام خوسفی غزل 144
1. بی نیازی از نیاز ما چه استغناست این
جور کم کن بر دلم کآخر نه از خاراست این