دل به ره باز نیامد به فسون وعّاظ از خوسفی غزل 109
1. دل به ره باز نیامد به فسون وعّاظ
زان که چون خشم فسون خوان تواش نیست حفاظ
تا شمع جمال تو بر افروخت به مَجمَع از خوسفی غزل 110
1. تا شمع جمال تو بر افروخت به مَجمَع
بنشست شعاع نظر شمع مشعشع
بی تو حرامست تماشای باغ از خوسفی غزل 111
1. بی تو حرامست تماشای باغ
با تو مرا از همه عالم فراغ
غمزه ی تیز ترا سینه ی من شد هدف از خوسفی غزل 112
1. غمزه ی تیز ترا سینه ی من شد هدف
خون دلم گو بریز اینت مرا صد شرف
به وقت گل چو به کف برنهی شراب رحیق از خوسفی غزل 113
1. به وقت گل چو به کف برنهی شراب رحیق
بنوش جام مروّق به یاد لعل رفیق
الا یا ساقی البَزم الحَقیق از خوسفی غزل 114
1. الا یا ساقی البَزم الحَقیق
أدر کأسأ دهاقاً من رحیق
ای ملک طراوت به تو زیبنده ولایق از خوسفی غزل 115
1. ای ملک طراوت به تو زیبنده ولایق
روی تو و گلبرگ طری هر دو مطابق
چو خاک تا نشود تخته ی من اندر خاک از خوسفی غزل 116
1. چو خاک تا نشود تخته ی من اندر خاک
ز لوح سینه نگردد رقوم عشق تو پاک
حریف دلکش خوش طبع و ساقی گلرنگ از خوسفی غزل 117
1. حریف دلکش خوش طبع و ساقی گلرنگ
شراب و شاهد و شمع و شب و چغانه و چنگ
رخ زرد از آن روی شویم به اشک از خوسفی غزل 118
1. رخ زرد از آن روی شویم به اشک
که تا آبرویی بجویم به اشک
ای قامت بلند تو ما را بلای دل از خوسفی غزل 119
1. ای قامت بلند تو ما را بلای دل
چون من که دیده ای که بود مبتلای دل
برفتی از نظر و از نظر نرفت خیال از خوسفی غزل 120
1. برفتی از نظر و از نظر نرفت خیال
به افتراق مبدّل شد اتفاق وصال