درد دل خسته دردمندان دانند از نجم‌الدین رازی رباعی 37
1. درد دل خسته دردمندان دانند
نه خوش منشان و خیره خندان دانند
ای دل این ره به قیل و قالت ندهند از نجم‌الدین رازی رباعی 38
1. ای دل این ره به قیل و قالت ندهند
جز بر در نیستی وصالت ندهند
آن روز که دوختی مرا دلق وجود از نجم‌الدین رازی رباعی 39
1. آن روز که دوختی مرا دلق وجود
گفتند به طعنه مر ترا خلق وجود
خوی سبعی ز نفست ار باز شود از نجم‌الدین رازی رباعی 40
1. خوی سبعی ز نفست ار باز شود
مرغ روحت به آشیان باز شود
گر دولت درد دین ترا دست دهد از نجم‌الدین رازی رباعی 41
1. گر دولت درد دین ترا دست دهد
یا باد ارادت و طلب بر تو جهد
آن روز که کار وصل را ساز آید از نجم‌الدین رازی رباعی 42
1. آن روز که کار وصل را ساز آید
وین مرغ ازین قفص به پرواز آید
عشاق ترا هشت بهشت تنگ آید از نجم‌الدین رازی رباعی 43
1. عشاق ترا هشت بهشت تنگ آید
وز هر چه بدون تست شان ننگ آید
سیر آمده ای ز خویشتن می باید از نجم‌الدین رازی رباعی 44
1. سیر آمده ای ز خویشتن می باید
بر خاسته ای ز جان و تن می باید
بازی که همی دست ملک را شاید از نجم‌الدین رازی رباعی 45
1. بازی که همی دست ملک را شاید
منقار به مردار کجا آلاید
جز دست تو زلف تو نیارست کشید از نجم‌الدین رازی رباعی 46
1. جز دست تو زلف تو نیارست کشید
جز پای تو سوی تو ندانست دوید
این هفت سپهر در نوشتیم آخر از نجم‌الدین رازی رباعی 47
1. این هفت سپهر در نوشتیم آخر
وز دوزخ و فردوس گذشتیم آخر
بازی بودم پریده از عالم ناز از نجم‌الدین رازی رباعی 48
1. بازی بودم پریده از عالم ناز
تابوک برم ز شیب صیدی به فراز