عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست از نجم‌الدین رازی رباعی 13
1. عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست
تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست
آمد شب و بازگشتم اندر غم دوست از نجم‌الدین رازی رباعی 14
1. آمد شب و بازگشتم اندر غم دوست
هم با سر گریه ای که چشم را خواست
گفتا: هر دل به عشق ما بینا نیست از نجم‌الدین رازی رباعی 15
1. گفتا: هر دل به عشق ما بینا نیست
هر جان صدف گوهر عشق ما نیست
درد تو ز هر محتضری خالی نیست از نجم‌الدین رازی رباعی 16
1. درد تو ز هر محتضری خالی نیست
لطف تو ز هر بیخبری خالی نیست
با یار نواز غم کهن باید گفت از نجم‌الدین رازی رباعی 17
1. با یار نواز غم کهن باید گفت
لابد به زبان او سخن باید گفت
هر شب به مثال پاسبان کویت از نجم‌الدین رازی رباعی 18
1. هر شب به مثال پاسبان کویت
می گردم گرد آستان کویت
ما را نه خراسان نه عراق است مراد از نجم‌الدین رازی رباعی 19
1. ما را نه خراسان نه عراق است مراد
وز یار نه وصل و نه فراق است مراد
غم با لطف تو شادمانی گردد از نجم‌الدین رازی رباعی 20
1. غم با لطف تو شادمانی گردد
عمر از نظر تو جاودانی گردد
شمع ار چه من داغ جدایی دارد از نجم‌الدین رازی رباعی 21
1. شمع ار چه من داغ جدایی دارد
با گریه و سوز آشنایی دارد
عشق است که لذت جوانی ببرد از نجم‌الدین رازی رباعی 22
1. عشق است که لذت جوانی ببرد
عشق است که عیش جاودانی ببرد
هر دم ز وجود خود ملالم گیرد از نجم‌الدین رازی رباعی 23
1. هر دم ز وجود خود ملالم گیرد
سودای وصال آن جمالم گیرد
آن را که دل از عشق پر آتش باشد از نجم‌الدین رازی رباعی 24
1. آن را که دل از عشق پر آتش باشد
هر قصه که گوید همه دلکش باشد