آه به درد عجز هم کوشش ما از بیدل دهلوی غزل 1164
1. آه به درد عجز هم کوشش ما نمی‌رسد
آبله‌گریه می‌کند اشک به پا نمی‌رسد
تا گرد ما به اوج ثریا نمی‌رسد از بیدل دهلوی غزل 1165
1. تا گرد ما به اوج ثریا نمی‌رسد
سعی طلب به آبلهٔ پا نمی‌رسد
کار دلها باز از آن مژگان از بیدل دهلوی غزل 1166
1. کار دلها باز از آن مژگان به سامان می‌رسد
ریشهٔ تاکی به استقبال مستان می‌رسد
هرگز به دستگاه نظر پا نمی‌رسد از بیدل دهلوی غزل 1167
1. هرگز به دستگاه نظر پا نمی‌رسد
کور عصاپرست به بینا نمی‌رسد
نشئهٔ‌گوشهٔ دل از دیر از بیدل دهلوی غزل 1168
1. نشئهٔ‌گوشهٔ دل از دیر و حرم نمی‌رسد
سر به هزار سنگ زن درد بهم نمی‌رسد
صبح شو ای‌شب‌که خورشید از بیدل دهلوی غزل 1169
1. صبح شو ای‌شب‌که خورشید من‌اکنون می‌رسد
عید مردم گو برو عید من اکنون می‌رسد
هوس تعین خواجگی، به نیاز از بیدل دهلوی غزل 1170
1. هوس تعین خواجگی، به نیاز بنده نمی‌رسد
رگ گردنی که علم کنی، به سر فکنده نمی‌رسد
به امید فنا تاب وتب هستی‌گوارا از بیدل دهلوی غزل 1171
1. به امید فنا تاب وتب هستی‌گوارا شد
هوای سوختن بال و پر پروانهٔ ما شد
ز تنگی منفعل گردید دل از بیدل دهلوی غزل 1172
1. ز تنگی منفعل گردید دل آفاق پیدا شد
گهر از شرم کم‌ظرفی عرق‌ها کرد دریا شد
صفا داغ کدورت گشت سامان از بیدل دهلوی غزل 1173
1. صفا داغ کدورت گشت سامان من و ما شد
به سر خاکی فشاند آیینه کاین تمثال پیدا شد
کسی معنی بحر فهمیده باشد از بیدل دهلوی غزل 1174
1. کسی معنی بحر فهمیده باشد
که چون موج برخویش پیچیده باشد
پی اشک من ندانم به‌کجا از بیدل دهلوی غزل 1175
1. پی اشک من ندانم به‌کجا رسیده باشد
ز پی‌ات دویدنی داشت به رهی چکیده باشد