چشم تو به حال من گر نیم نظر خندد از بیدل دهلوی غزل 962
1. چشم تو به حال من گر نیم نظر خندد
خارم به چمن نازد عیبم به هنر خندد
لعل لب او یکدم بر حالم اگر خندد از بیدل دهلوی غزل 963
1. لعل لب او یکدم بر حالم اگر خندد
تا حشر غبار من بر آب‌گهر خندد
صبری‌که صبح این باغ از ما جدا نخندد از بیدل دهلوی غزل 964
1. صبری‌که صبح این باغ از ما جدا نخندد
گل می رسد دو دم باش تا بر قفا نخندد
ستمکشی که به جز گریه‌اش نشا‌ید و خندد از بیدل دهلوی غزل 965
1. ستمکشی که به جز گریه‌اش نشا‌ید و خندد
قیامت است که چون زخم لب گشاید و خندد
جهان‌کجاست،گلی زان نقاب می‌خندد از بیدل دهلوی غزل 966
1. جهان‌کجاست،گلی زان نقاب می‌خندد
سحر تبسمی از آفتاب می‌خندد
رنگم نقاب غیرت آن جلوه می‌درد از بیدل دهلوی غزل 967
1. رنگم نقاب غیرت آن جلوه می‌درد
فطرت جنون کند که ز بویم اثر برد
هوس در مزرع آمال گو صد خرمن انبارد از بیدل دهلوی غزل 968
1. هوس در مزرع آمال گو صد خرمن انبارد
شرار کاغذ ما ربزش تخم دگر دارد
بر این ستمکده یارب چه سنگ می‌بارد از بیدل دهلوی غزل 969
1. بر این ستمکده یارب چه سنگ می‌بارد
که دل شکستگی و دیده رنگ می‌بارد
نه فخر می‌دمد اینجا نه ننگ می‌بارد از بیدل دهلوی غزل 970
1. نه فخر می‌دمد اینجا نه ننگ می‌بارد
بر این نشان‌که تو داری خدنگ می‌بارد
ادب‌سنج بیان حرفی از آن لب هرکجا دارد از بیدل دهلوی غزل 971
1. ادب‌سنج بیان حرفی از آن لب هرکجا دارد
خرام موج‌گوهر پا به دامان حیا دارد
اگر معشوق بی‌مهر است وگر عاشق وفا دارد از بیدل دهلوی غزل 972
1. اگر معشوق بی‌مهر است وگر عاشق وفا دارد
تماشا مفت دیدنها محبت رنگها دارد
تصور جوهر اکاهی قدرت‌کجا دارد از بیدل دهلوی غزل 973
1. تصور جوهر اکاهی قدرت‌کجا دارد
بهار فضل آن سوی تعقل رنگها دارد