چشم تو به حال من گر نیم نظر از بیدل دهلوی غزل 962
1. چشم تو به حال من گر نیم نظر خندد
خارم به چمن نازد عیبم به هنر خندد
لعل لب او یکدم بر حالم اگر از بیدل دهلوی غزل 963
1. لعل لب او یکدم بر حالم اگر خندد
تا حشر غبار من بر آب‌گهر خندد
صبری‌که صبح این باغ از ما از بیدل دهلوی غزل 964
1. صبری‌که صبح این باغ از ما جدا نخندد
گل می رسد دو دم باش تا بر قفا نخندد
ستمکشی که به جز گریه‌اش از بیدل دهلوی غزل 965
1. ستمکشی که به جز گریه‌اش نشا‌ید و خندد
قیامت است که چون زخم لب گشاید و خندد
جهان‌کجاست،گلی زان از بیدل دهلوی غزل 966
1. جهان‌کجاست،گلی زان نقاب می‌خندد
سحر تبسمی از آفتاب می‌خندد
رنگم نقاب غیرت آن جلوه می‌درد از بیدل دهلوی غزل 967
1. رنگم نقاب غیرت آن جلوه می‌درد
فطرت جنون کند که ز بویم اثر برد
هوس در مزرع آمال گو صد خرمن از بیدل دهلوی غزل 968
1. هوس در مزرع آمال گو صد خرمن انبارد
شرار کاغذ ما ربزش تخم دگر دارد
بر این ستمکده یارب چه سنگ از بیدل دهلوی غزل 969
1. بر این ستمکده یارب چه سنگ می‌بارد
که دل شکستگی و دیده رنگ می‌بارد
نه فخر می‌دمد اینجا نه ننگ از بیدل دهلوی غزل 970
1. نه فخر می‌دمد اینجا نه ننگ می‌بارد
بر این نشان‌که تو داری خدنگ می‌بارد
ادب‌سنج بیان حرفی از آن از بیدل دهلوی غزل 971
1. ادب‌سنج بیان حرفی از آن لب هرکجا دارد
خرام موج‌گوهر پا به دامان حیا دارد
اگر معشوق بی‌مهر است از بیدل دهلوی غزل 972
1. اگر معشوق بی‌مهر است وگر عاشق وفا دارد
تماشا مفت دیدنها محبت رنگها دارد
تصور جوهر اکاهی قدرت‌کجا از بیدل دهلوی غزل 973
1. تصور جوهر اکاهی قدرت‌کجا دارد
بهار فضل آن سوی تعقل رنگها دارد