چو شمع از عضو عضوم آگهی سرشار از بیدل دهلوی غزل 950
1. چو شمع از عضو عضوم آگهی سرشار می‌گردد
به هرجا پا زنم آیینه‌ای بیدار می‌گردد
ساغرم بی تو داغ می گردد از بیدل دهلوی غزل 951
1. ساغرم بی تو داغ می گردد
نقش پای چراغ می‌گردد
به هرجا ساز غیرت انفعال از بیدل دهلوی غزل 952
1. به هرجا ساز غیرت انفعال آهنگ می‌گردد
به موج یک عرق صد آسیای رنگ می‌گردد
ز انداز نگاهت فتنه برق آهنگ از بیدل دهلوی غزل 953
1. ز انداز نگاهت فتنه برق آهنگ می گردد
به شوخیهای نازت بزم امکان تنگ می‌گردد
به اندک شوخیی بنیاد تمکین‌کنده از بیدل دهلوی غزل 954
1. به اندک شوخیی بنیاد تمکین‌کنده می‌گردد
حیا تا لب گشود از هم تبسم خنده می‌گردد
ادب سازیم بر ما کیست تمهید از بیدل دهلوی غزل 955
1. ادب سازیم بر ما کیست تمهید صدا بندد
دو عالم گم شود در سکته تا مضمون ما بندد
تا کاتب ایجادم نقش من و ما از بیدل دهلوی غزل 956
1. تا کاتب ایجادم نقش من و ما بندد
چون صبح دم فرصت مسطر به هوا بندد
هوس تا چند بر دل تهمت هر خشک از بیدل دهلوی غزل 957
1. هوس تا چند بر دل تهمت هر خشک و تر بندد
بدزدم در خود آغوشی که بر آفاق دربندد
گره به رشتهٔ نفس خوش آن‌که از بیدل دهلوی غزل 958
1. گره به رشتهٔ نفس خوش آن‌که نبندد
ببند دل به نوای جهان چنان که نبندد
باز بی‌تابی‌ام احرام چه از بیدل دهلوی غزل 959
1. باز بی‌تابی‌ام احرام چه در می‌بندد
کز غبارم نفس صبح کمر می‌بندد
به یادت‌گردش رنگم به هرجا از بیدل دهلوی غزل 960
1. به یادت‌گردش رنگم به هرجا بار می‌بندد
ز موج گل زمین تا آسمان زنار می‌بندد
قضا تا نقش بنیاد من بیکار از بیدل دهلوی غزل 961
1. قضا تا نقش بنیاد من بیکار می‌بندد
حنا می‌آرد و در پنجهٔ معمار می‌بندد