صبح از دل چاک‌که دراین باغ از بیدل دهلوی غزل 855
1. صبح از دل چاک‌که دراین باغ سخن رفت
کز جوش گل و لاله قیامت به چمن رفت
ازین بساط‌کسی داغ آرمیدن از بیدل دهلوی غزل 856
1. ازین بساط‌کسی داغ آرمیدن رفت
که با وجود نفس غافل ازتپیدن رفت
فغان که فرصت دام تلاش چیدن از بیدل دهلوی غزل 857
1. فغان که فرصت دام تلاش چیدن رفت
پی‌گذشتن عمر آنسوی رسیدن رفت
آخر سیاهی از سر داغم به‌در از بیدل دهلوی غزل 858
1. آخر سیاهی از سر داغم به‌در نرفت
زین شب چوموی چینی امید سحر نرفت
عمرگذشته بر مژه‌ام اشک از بیدل دهلوی غزل 859
1. عمرگذشته بر مژه‌ام اشک بست و رفت
پرواز صبح، بیضهٔ شبنم شکست و رفت
دی به شبنم گریهٔ ما نوگلی از بیدل دهلوی غزل 860
1. دی به شبنم گریهٔ ما نوگلی خندید و رفت
از زبان اشک هم درد دلی نشنید و رفت
باز وحشی‌جلوه‌ای‌در دیده از بیدل دهلوی غزل 861
1. باز وحشی‌جلوه‌ای‌در دیده جولان‌کرد و رفت
از غبارم دست‌بر هم‌سوده سامان‌کرد و رفت
هرکه آمد سیر یأسی زین گلستان از بیدل دهلوی غزل 862
1. هرکه آمد سیر یأسی زین گلستان کرد و رفت
گر همه گل بود خون خود به دامان کرد و رفت
زین من و ما زندگی سیر فنایی از بیدل دهلوی غزل 863
1. زین من و ما زندگی سیر فنایی کرد و رفت
بر مزار ما دو روزی های‌هایی کرد و رفت
رنگ گلش بهار خط از دور دید از بیدل دهلوی غزل 864
1. رنگ گلش بهار خط از دور دید و رفت
این وحشی از خیال سیاهی رمید و رفت
هرکس‌اینجا یکدودم‌دکان از بیدل دهلوی غزل 865
1. هرکس‌اینجا یکدودم‌دکان بسمل چید و رفت
ساعتی در خاک ره، لختی به‌خون غلتید و رفت
به حیرتم چه فسون داشت بزم از بیدل دهلوی غزل 866
1. به حیرتم چه فسون داشت بزم نیرنگت
زدم به دامن خود دست و یافتم چنگت