غزلیات بیدل دهلوی

1 در طریق رفتن از خود رهبری درکار نیست وحشت نظاره را بال وپری درکارنیست

2 کشتی تدبیر ما توفانی حکم قضاست جز دم تسلیم اینجا لنگری درکار نیست

3 هر سر مو بهر غفلت‌پیشه بالین پر است از برای خواب‌مخمل بستری درکار نیست

4 می‌برد چون‌گردباد از خویش سرگردانی‌ام سرخوش‌دشت‌جنون‌را ساغری‌درکار نیست

1 هیچکس چون من درین‌ حرمان‌سرا ناشاد نیست عمر در دام و قفس ضایع شد و صیاد نیست

2 کیست تا فهمد زبان بینواییهای من از لب زخمم همین خون می‌چکد فریاد نیست

3 آسمانی در نظر داریم وارستن کجاست در خیال این شیشه تا باشد پری آزاد نیست

4 با نفس‌گردد مقابل‌کاش شمع اعتبار در زمین پست می‌سوزبم‌ کانجا باد نیست

1 تنها نه ذره دقت اظهار داشته‌ست خورشید نیز آینه درکار داشته‌ست

2 دل غرهٔ چه عیش نشیندکه زیرچرخ گوهر شکست و آینه زنگار داشته‌ست

3 تنزیه در صنایع آثار دهر نیست این شیشه‌گر حقیقت گل کار داشته‌ست

4 در ششجهت تنیدن آهنگ حیرتی‌ست قانون درد دل چقدر تار داشته‌ست

1 جهان ز جنس اثرهای این و آن خالیست به هرزه وهم مچینیدکاین دکان خالیست

2 گرفته است حوادث جهان مکان را ز عافیت چه زمین و چه آسمان خالیست

3 به رنگ چنبر دف در طلسم پیکر ما به هرچه دست زنی منزل فغان خالیست

4 ز شکرتیغ تویارب چسان برون آید دهان زخم اسیری‌که از زبان خالیست

1 از میانش مو به موی ناتوانان جستجوست از دهانش تا دهان ذره محوگفتگوست

2 در دلش میل جفا نقش است بر لوح نگین درلبش حرف وفا بیرون طبع غنچه‌بوست

3 خلق‌گردان یک سرتسلیم‌،‌کو فقر و چه جاه موچوبالد پشم باشد پشم چون بالید موست

4 خواه دا‌غ حیرت خود، خواه محو رنگ غیر دیدهٔ ما هرچه هست آیینهٔ دیدار اوست

1 نه ما را صراحی نه پیمانه ‌ایست دل و دیده غوغای مستانه ایست

2 ز دل ششجهت شیشه‌ها چیده‌اند جهان حلب خوش پریخانه‌ایست

3 به هرگردبادی‌کزین دشت و در تامل کنی هوی دیوانه ‌ایست

4 گر این است سنگینی خواب ما خروش قیامت هم افسانه ایست

1 مست‌عرفان را شراب دیگری درکار نیست جز طواف خویش دور ساغری درکار نیست

2 سعی‌ پروازت چو بوی ‌گل ‌گر از خود رفتن است تا شکست رنگ باشد شهپری در کار نیست

3 سوختن‌ چون شمع اوج پایهٔ اقبال ماست داغ مظور است اینجا اختری در کار نیست

4 صبح را اظهار شبنم خنده دندان‌نماست سینه‌چاک شوق را چشم تری درکار نیست

1 ادب اظهارم و با وصل توام‌کاری هست عرض آغوش ندارم دل افگاری‌هست

2 نرود سلسلهٔ بندگی ازگردن ما سبحه‌گر خاک شود رشتهٔ زناری هست

3 با همه‌کلفت دوری به همین خرسندیم که در آیینهٔ ماحسرت دیداری هست

4 پیکرخاکی ما را به ره سیل فنا یاد ویرانی از آن نیست‌که معماری هست

1 وحشی صحرای حسن نرگس فتان ‌کیست موجهٔ دریای ناز ابروی جانان کیست

2 سایه‌ زلف ‌که شد سرمه‌کش چشم شام خنده فیض سحر چاک گریبان کیست

3 حسن بتان اینقدر نیست فریب نظر گر نه تویی جلوه‌گر آینه حیران‌ کیست

4 صد گل عیشم به دل خنده زد از شوق زخم تکمه‌ جیب امید غنچهٔ پیکان‌ کیست

1 قانون ادب پرده در صورت و صدا نیست زین ساز مگو تا نفست سرمه نوا نیست

2 از هرچه اثر واکشی افسانه دلیل است سرمایهٔ این قافله جز بانگ درا نیست

3 هر حرف ‌که آمد به زبان منفعلم ‌کرد کم جست ازین کیش خدنگی که خطا نیست

4 همت چقدر زیر فلک بال‌ گشاید پست است به حدی‌ که درین خانه هوا نیست