غزلیات بیدل دهلوی

1 تا فلک درگردش است آفت به‌هرسوهاله است در مزاج آسیا چندین شرر جواله است

2 یأس‌کن خرمنگه درگشت امید زندگی ریزش یک مشت دندان حاصل صدساله است

3 زین چمن با درد پیمایی قناعت‌کرده‌ایم جام‌گل تسلیم یاران ساغر ما لاله است

4 با بزرگیهای شیخ آسان‌که می‌گردد طرف پیش این جاسوس رعنا سامری‌گوساله است

1 چون سپند آرام جسم دردناکم ناله است برق جولانی‌که خواهد سوخت پاکم ناله است

2 صد گریبان نسخهٔ رسوایی‌ام اما هنوز یک الف ازانتخاب مشق چاکم ناله است

3 از علمداران یأسم‌، کار اقبالم بلند کز سمک تا عالم اوج سماکم ناله است

4 کس نمی‌فهمد زبان خاکساریهای من ورنه هرگردی‌که می‌خیزد ز خاکم ناله است

1 واژگونی بسکه با وضعم قرین‌کردیده است سرنوشتم نیز چون نقش نگین گردیده است

2 عمرها شد چون نگاه دیده آیینه‌ام حیرت دیدار حصن آهنین‌ گردیده است

3 داشتم چون صبح‌ گیر و دار شور محشری کز غم‌ کم فرصتی آه حزین‌ گردیده است

4 هیچ وضعی همچو آرامیدگی مقبول نیست شعله هم از داغ‌ گشتن دلنشین ‌گردیده است

1 چون حبابم‌شیشهٔ دل هرکجا خواهد شکست آن سوی‌نه محفل امکان صدا خواهد شکست

2 ناتوانی گر به این سامان بساط‌آرا شود عالمی طرف‌کلاه از رنگ ما خواهد شکست

3 سعی افسرگر سر ما را ز سودا وانداشت آبله در دامن تسلیم پا خواهد شکست

4 صبرکن ای شیشه بر سنگ جفای محتسب گردن این دشمن عشرت‌، خدا خواهد شکست

1 زندگی نقد هزار آزارست هرقدر کم شمری بسیارست

2 دل جمعی که توان گفت کجاست غنچه هم یک سر و صد د‌ستارست

3 به شمار من و ما خرسندیم چه توان‌کرد نفس بیکارست

4 اثر سعی کدام آبله‌ پاست خار این ره مژه خونبارست

1 نه دیر مانع و نی‌کعبه حایل افتادست ره خیال تو در عالم دل افتادست

2 فسون عشق به جام نیاز، ناز چه ریخت که حسن سرکش و آیینه غافل ‌افتادست

3 حساب سایه و خورشید تا ابد باقیست ادب‌پرستی و دیدار مشکل افتادست

4 چه وانمایدم این هستی عدم تمثال ندیدن آینه‌ای در مقابل افتادست

1 رنگ خون گلجوش زخم تیغ گلچین بوده است باغ تسلیم محبت طرفه رنگین بوده است

2 عالمی از نرگست ایمان مستی تازه‌ کرد این‌جنون پیمانه‌کافر صاحب‌دین‌بوده است

3 خاک گشت و فیض استقبال پابوست نیافت خواب‌ پای ‌محمل این ‌مقدار سنگین ‌بوده است

4 ما صفای وقت از فیض خموشی یافتیم بر رخ آیینهٔ ماگفتگو چین بوده است

1 نالهٔ ما شیوه‌ها امشب به بر آورده است نخل ماتم نوحهٔ چندی ثمر آورده است

2 آبیار ریشهٔ حسرت خیال لعل ‌کیست هر مژه صد خوشه سامان‌گهر آورده است

3 ای محیط عشق بر کم ظرفی دل رحمتی آب شد این قطره تا یک چشم‌تر آورده است

4 خون ما را دستگاه یک رگ گل هم‌کجاست تیغ قاتل رنگ وهمی در نظرآورده است

1 شور استغنای عشق از حسرت دل بوده است کوس ارباب‌کرم فریاد سایل بوده است

2 چشم غفلت‌پیشه را افسردگی امروزنیست مشت خاک ما به هرجا بود کامل بوده است

3 در گرفتاری رسا شد نشئهٔ پرواز من بال آزادی چو سروم پای در گل بوده است

4 موج تا در جنبش آید می‌رود از خود حباب گرد بال‌افشانی رنگم همین دل بوده است

1 سرکشیها به مرگ راهبرست گردن موج را حباب سرست

2 نیست در رنگ اعتبار ثبات آبروها چو موج درگذرست

3 سفله بر خرده‌های زر نازد لاف پرواز سنگ از شررست

4 فال راحت مزن ‌کزین ‌کف خاک هرچه آسوده‌تر، فسرد‌ه تر ست