غزلیات بیدل دهلوی

1 شعله‌ ها در گرم جوشی‌، داغ آه سرد ماست نغمه هم حسرت غبار ناله‌های درد ماست

2 خاک تمکین آشیان حیرت آن جلوه ‌ایم لنگر دامان چندین دشت وحشت‌ گردماست

3 حال‌ دل صد گل ز چاک‌ سینهٔ ‌ما روشن است صد سحر بوی جگر در رهن آه سرد ماست

4 بسکه در دل مهرهٔ شوق سویدا چیده‌ایم ازکواکب چرخ هم داغ بساط نردماست

1 آن جنگجو به ظاهر گرپشت داده است پنهان دری ز فتح نمایان‌گشاده است

2 از بسکه سعی همت مردان فروتنی‌ست پشت سپه قوی به سوار پیاده است

3 محو قفاست آینه‌پردازی صفا از ریش‌دار هیچ مپرسید ساده است

4 طفلی چه ممکن است رود ازمزاج شیخ هرچند مو سفیدکند پیرزاده است

1 زین سال و ماه فرصت کارت منزه است مژگان دمی که سایه کند روز بیگه است

2 تا کی غرور چیدن و واچیدن هوس در خانه این بساط ‌که افکنده‌ای ته است

3 سعی نفس چو شمع به پستی‌ست رهبرت چندانکه -ریسمان تو دارد اثر چه است

4 بی‌وهم پیش و پس‌گذر، ای قاصد عدم خواهی دچار امن شد آیینه در ره است

1 نه عشق سوخته و نه هوس‌گداخته است چو صبح آینهٔ ما نفس‌گداخته است

2 سلامت آرزوی وادی رحیل مباش که عالمی به فسون جرس گداخته است

3 به خلق سبقت اسباب پختگی مفروش که بیشتر ثمر پیشرس گداخته است

4 ز نقد داغ مکافات خویش آگه نیست داغ ‌شعله به ‌این‌ خوش که کس گداخته است

1 نیک و بد این مرحله خاکش به ‌کمین است چشمی‌ که به پا دوخته باشی همه بین است

2 بی‌ غنچه ‌گلی سر نزد از گلشن امکان اینجاست که چین مایهٔ ایجاد جبین است

3 برخیز ز خاک سیه مزرع هستی جایی‌ که نفس آینه‌ کارد چه زمین است

4 چون صبح جنونی‌ کن و از خو برون تاز از چاک گریبان گل دامان تو چین است

1 پیری‌ام پیغامی از رمز سجود آورده است یک‌گریبان سوی خاکم سر فرود آورده است

2 شبهه پیمایی‌ست تحقیق خطوط ما و من کلک صنع اینجا سیاهی درنمود آورده است

3 اندکی می‌باید از سعی نفس آگه شدن تا چه دامن آتش ما را به دود آورده است

4 ذوق شهرت دارم اما از نگونیهای بخت در نگین نامم هبوطی بی‌صعود آورده است

1 الفت دل عمرها شد دست وپایم بسته است قطرهٔ خونی ز سرتا پا حنایم بسته است

2 آرزو نگذشت حیف از قلزم نیرنگ حرص ورنه عمری‌شد پلش دست دعایم بسته است

3 همچو صحرا با همه عریانی وآزادگی نقد چندین‌گنج درگنج ردایم بسته است

4 رفته‌ام‌زین‌انجمن چون‌شمع‌و داغ‌دل بجاست حسرت دیدار چشمی بر قفایم بسته است

1 نه منزل بی‌نشان، نی جاده تنگ است به ‌راهت پای‌ خواب ‌آلوده سنگ است

2 به صد گلشن دواندی ریشهٔ وهم نفهمیدی‌گل مقصد چه رنگ است

3 به حسن خلق خوبان دلشکارند کمان شاخ‌گل نکهت خدنگ است

4 طرب‌کن ای حباب از ساز غف‌لت که ‌گر واشد مژه ‌کام نهنگ است

1 امروزکه امید به‌کوی تو مقیم است گر بال گشایم دل پرواز دو نیم است

2 نتوان ز سرم برد هوای دم تیغت این غنچه‌گره بستهٔ امید نسیم است

3 شد حاجت ما پرده‌برانداز غنایت سایل همه جا آینهٔ رازکریم است

4 فیض نظرکیست که درگلشن امکان هر برگ‌گل امروزکف دست‌کلیم است

1 بسکه این‌گلشن افسرده‌کدورت رنگ است نفس غنچه‌برآبینهٔ شبنم زنگ است

2 از تماشاگه حیرت نتوان غافل بود بزم بی‌رنگی آیینه سراپا رنگ است

3 در مشرب زن و از قید مذاهب بگریز عافیت‌نیست در آن‌بزم‌که سازش‌جنگ است

4 هر طرف موج خیالی‌ست به توفان همدوش کشتی سبز فلک غرقهٔ آب بنگ است