جایی‌که‌نه فلک ز حیا سر فکنده است از بیدل دهلوی غزل 594
1. جایی‌که‌نه فلک ز حیا سر فکنده است
چون‌گل چمن دماغی اقبال خنده است
شور استغنای عشق از حسرت دل بوده است از بیدل دهلوی غزل 595
1. شور استغنای عشق از حسرت دل بوده است
کوس ارباب‌کرم فریاد سایل بوده است
رنگ خون گلجوش زخم تیغ گلچین بوده است از بیدل دهلوی غزل 596
1. رنگ خون گلجوش زخم تیغ گلچین بوده است
باغ تسلیم محبت طرفه رنگین بوده است
سرنوشت روی جانان خط مشکین بوده است از بیدل دهلوی غزل 597
1. سرنوشت روی جانان خط مشکین بوده است
کاروان حسن را نقش قدم این بوده است
تا حیرت خرام تو سامان دیده است از بیدل دهلوی غزل 598
1. تا حیرت خرام تو سامان دیده است
چندین قیامت از مژه‌ام قد کشیده است
تا ز آغوش‌وداعت داغ حیرت‌چیده است از بیدل دهلوی غزل 599
1. تا ز آغوش‌وداعت داغ حیرت‌چیده است
همچوشمع‌کشته‌در چشمم‌نگه‌خوابیده‌است
جنس موهومم دکان آبرویی چیده است از بیدل دهلوی غزل 600
1. جنس موهومم دکان آبرویی چیده است
هیچ هم در عالم امید می‌ارزیده است
در جنونم موی سر سامان راحت چیده است از بیدل دهلوی غزل 601
1. در جنونم موی سر سامان راحت چیده است
خاک این صحرا لب خش‌که را لیسیده است
بازم به دل نوید صفایی رسیده است از بیدل دهلوی غزل 602
1. بازم به دل نوید صفایی رسیده است
از پیشگاه آینه صبحی دمیده است
جنس ما با این‌کسادی قیمتی فهمیده است از بیدل دهلوی غزل 603
1. جنس ما با این‌کسادی قیمتی فهمیده است
وین حباب پوچ خود را باگهر سنجیده است
عالمی را بی‌زبانیهای من پوشیده است از بیدل دهلوی غزل 604
1. عالمی را بی‌زبانیهای من پوشیده است
شمع خاموش انجمنها در نفس دزدیده است
واژگونی بسکه با وضعم قرین‌کردیده است از بیدل دهلوی غزل 605
1. واژگونی بسکه با وضعم قرین‌کردیده است
سرنوشتم نیز چون نقش نگین گردیده است