سری‌نبودبه وحشت‌زبزم‌جستن‌مارا از بیدل دهلوی غزل 49
1. سری‌نبودبه وحشت‌زبزم‌جستن‌مارا
فشار تنگی دلها شکست دامن ما را
محبت بس که پر کرد از وفا جان از بیدل دهلوی غزل 50
1. محبت بس که پر کرد از وفا جان و تن ما را
کند یوسف صدا گر بو کنی پیراهن ما را
مکن سراغ غبار زپا نشستهٔ از بیدل دهلوی غزل 51
1. مکن سراغ غبار زپا نشستهٔ ما را
رسیده‌گیر به عنقا پر شکستهٔ ما را
نشاند بر مژه اشک ز هم‌گسستهٔ از بیدل دهلوی غزل 52
1. نشاند بر مژه اشک ز هم‌گسستهٔ ما را
تحیرکه به این رنگ بست دستهٔ ما را؟
خدا چو شمع دهد جرأت آب دیدهٔ از بیدل دهلوی غزل 53
1. خدا چو شمع دهد جرأت آب دیدهٔ ما را
که افکند ته پاگردن‌کشیدهٔ ما را
نقاب عارض گلجوش کرده‌ای از بیدل دهلوی غزل 54
1. نقاب عارض گلجوش کرده‌ای ما را
تو جلوه داری و روپوش‌کرده‌ای ما را
درین وادی چسان آرام باشد از بیدل دهلوی غزل 55
1. درین وادی چسان آرام باشد کاروان‌ها را
که همدوشی‌ست با ریگ روان سنگ نشان‌ها را
شرر تمهید سازد مطلب ما داستان‌ها از بیدل دهلوی غزل 56
1. شرر تمهید سازد مطلب ما داستان‌ها را
دهد پرواز بسمل مدعای ما بیان‌ها را
گذشتگان که هوس دیده‌اند از بیدل دهلوی غزل 57
1. گذشتگان که هوس دیده‌اند دنیا را
به پیش خود همه پس دیده‌اند دنیا را
حسنی است بررخش رقم مشک ناب از بیدل دهلوی غزل 58
1. حسنی است بررخش رقم مشک ناب را
نظاره کن غبار خط آفتاب را
فال حباب زن، بشمر موج آب از بیدل دهلوی غزل 59
1. فال حباب زن، بشمر موج آب را
چشمی به صفر گیر و نظر کن حساب را
یک آه سرد نیم شبی ازجگربرآ از بیدل دهلوی غزل 60
1. یک آه سرد نیم شبی ازجگربرآ
سرکوب پرفشانی چندین سحر برآ