غزلیات بیدل دهلوی

1 ز درد تشنه‌لبیها در این محیط سراب دلی گداخته‌ایم و رسیده‌ایم به آب

2 تأملی‌که چه دارد تلاش محرمی‌ات شکست آینه را جلوه‌کرده‌اند خطاب

3 حصول ریشهٔ آمال سر به سرپوچ است تلاش موج چه خرمن‌کند به غیرحباب

4 فسانهٔ دل پر خون شنیدنی دارد به دوش شعله جرس بسته است اشک‌کباب

1 پیوسته است از مژه بر دیده‌ها نقاب لازم بود به مرد صاحب‌حیا نقاب

2 حیرت غبارخویش ز چشمم نهفته است بر رنگ بسته‌ام ز هجوم صفا نقاب

3 بوی‌گل است و برگ‌گل اسرار حسن و عشق بی‌پردگی ز روی تو جوشد ز ما نقاب

4 تا دیده‌ام سواد خطت رفته‌ام ز هوش آگه نی‌ام غبار نگاهت یا نقاب

1 ای چیده نقش پای تو دکان آفتاب در سایهٔ تو ریخته سامان آفتاب

2 از طلعت نقاب طلسم بهار صبح در جلوهٔ تو آینه‌ها کان آفتاب

3 سروقدتومصرع موزونی چمن زلف‌کج تو خط پریشان آفتاب

4 در مکتبی‌که دفتر حسنت رقم زند یک نقطه است مطلع دیوان آفتاب

1 نگویمت به خطا سازیا صواب طلب کمینگر است زخود رفتنت شتاب طلب

2 اگر حقیقت انجام در نظر داری ز هرکجاگهرت می‌رسد حباب طلب

3 شکست آبله هرگام ساغری دارد سراغ آبی اگر خواهی از سراب طلب

4 گل نگاهی اگر چیده‌ای ز باغ وصال به روز هجر ز مژگان ترگلاب طلب

1 گذشته‌ام به تنک ظرفی از مقام حباب خم محیط تهی‌کرده‌ام به جام حباب

2 جهان به شهرت اقبال پوچ می‌بالد تو هم به‌گنبدگردون رسان پیام حباب

3 اگر همین نفس است اعتبار مد بقا رسیده‌گیر به عمر ابد دوام حباب

4 فغان‌که یک مژه جمعیتم نشد حاصل فکند قرعهٔ من آسمان به نام حباب

1 بسکه برق یأس بنیاد من ناکام سوخت می‌توان از آتش سنگ نگینم نام سوخت

2 الفت فقر از هوسهای غنایم بازداشت خاک این ویرانه در مغزم هوای بام سوخت

3 شعلهٔ جواله ننگ‌آلود خاکستر نشد گرد خودگردیدنم‌صد جامهٔ احرام‌سوخت

4 داغ سودای‌گرفتاری بهشتی دیگر است عالمی در بال طاووسم به ذوق دام سوخت

1 زاهد،‌که‌بادش‌، آفت ایمان شکست و ریخت تا شیشه بشکند دل مستان شکست و ریخت

2 شب با سواد زلف‌تو زد لاف همسری صبحش‌به‌سنگ‌تفرقه‌دندان‌شکست‌ و ریخت

3 بر دیده سپهر نشاند ابروی هلال نعل‌سمند او که‌ به‌جولان شکست و ریخت

4 آن خار خار جلوه‌ که ماییم و حسرتش در چشم ‌آرزو همه مژگان‌ شکست و ریخت

1 هرکجا بی‌رویت از چشمم برون می‌گردد آب گر همه در پردهٔ خار است خون می‌گردد آب

2 دل به سعی اشک در راه توگامی می‌زند آتشی دارم‌که از بهر شگون می‌گردد آب

3 صافی دل خواهی از سیر و سفر غافل مباش تختهٔ مشق‌کدورت از سکون می‌گردد آب

4 نرم‌خویان را به بیتابی رساند انفعال ترک خودداری‌کند چون سرنگون می‌گردد آب

1 علمی‌که خلق یافته بیچونش انتخاب کرده‌ست نارسیده به مضمونش انتخاب

2 آنجاکه شمع ما به تأمل دماغ سوخت شد داغ دل ز مصرع موزونش انتخاب

3 مکتوب ما ز نقطه و خط سخت ساده ست خوش باش اگر بود دل محزونش انتخاب

4 آه ازکسی‌که منکر درد محبت است اینجا همین دلست وکف خونش انتخاب

1 بود داغ من مردم دیدهٔ شب ز دود دلم موی ژولیدهٔ شب

2 ز هر حلقهٔ طرهٔ اوست روشن به روی سحرحیرت دیدهٔ شب

3 دل از طره رم‌کرد و شد صید رویش به صبح آشتی‌کرد رنجیدهٔ شب

4 سیه‌بختی او ز مه غازه دارد بنازم به بخت نکوهیدهٔ شب