ز آهم نخل حسرت شعله بالاست از بیدل دهلوی غزل 428
1. ز آهم نخل حسرت شعله بالاست
چراغ مرده را آتش مسیحاست
زندگی سد ره جولان ماست از بیدل دهلوی غزل 429
1. زندگی سد ره جولان ماست
خاک ما گل کردهٔ آب بقاست
سایهٔ دستی اگر ضامن احوال از بیدل دهلوی غزل 430
1. سایهٔ دستی اگر ضامن احوال ماست
خاک ره بیکسی‌ست کز سر ما برنخاست
شوخی‌انداز جرأتها ضعیفان از بیدل دهلوی غزل 431
1. شوخی‌انداز جرأتها ضعیفان را بلاست
جنبش خویش از برای اشک سیلاب فناست
شوق تا گرم عنان نیست فسردن از بیدل دهلوی غزل 432
1. شوق تا گرم عنان نیست فسردن برجاست
گر به راحت نزند ساحل ما هم دریاست
صد هنر در پرده دل فرش اقبال از بیدل دهلوی غزل 433
1. صد هنر در پرده دل فرش اقبال صفاست
بیشتر در خانهٔ آیینه جوهر بوریاست
عشرت‌فروز انجمن هستی‌ام از بیدل دهلوی غزل 434
1. عشرت‌فروز انجمن هستی‌ام حیاست
چون شبنم گلم، عرق آیینهٔ بقاست
غفلت از عاقبت عقوبت‌زاست از بیدل دهلوی غزل 435
1. غفلت از عاقبت عقوبت‌زاست
سیلی انجام بیخبر ز قفاست
فضای وادی امکان پر از غبار از بیدل دهلوی غزل 436
1. فضای وادی امکان پر از غبار فناست
چه آسمان‌چه‌زمین‌مغز این‌دو پوست‌هواست
کام همت اگر انباشتهٔ ذوق از بیدل دهلوی غزل 437
1. کام همت اگر انباشتهٔ ذوق خفاست
شور حاجت - نمک مایده استغناست
گرد اندوه دلم دام تماشای از بیدل دهلوی غزل 438
1. گرد اندوه دلم دام تماشای صفاست
زنگ بر آینه‌ام آب رخ آینه‌هاست
گردی ز خویش رفتن ما هیچ برنخاست از بیدل دهلوی غزل 439
1. گردی ز خویش رفتن ما هیچ برنخاست
چون گل درای قافلهٔ رنگ بیصداست