غزلیات بیدل دهلوی

1 حرص فرصت انتظار و دوررنگ است آسیا دل ز نوبت جمع‌کن پر بی‌درنگ است آسیا

2 سعی روزی با بلای بی‌امان جوشیدن است بیشتر درگردش از باد تفنگ است آسیا

3 یک ندامت کار چندین دانهٔ دل می‌کند گرتوانی دست برهم سود ننگ است آسیا

4 از من و ما هرچه اندوزی‌گداز نیستی‌ست عاشق این خرمن آتش به چنگ است آسیا

1 سایه اندازد اگر بخت سیاه من در آب فلس ماهی دیدهٔ آهوکند خرمن در آب

2 هر نگه در دیدهٔ من ناله‌است اما چه سود حلقهٔ زنجیر نومید است از شیون درآب

3 کی توانم در دل سنگین خوبان جاکنم من‌که نتوانم فروبردن سر سوزن درآب

4 راه غربت عارفان را در وطن پوشیده نیست گوهر ازگرداب دارد هر طرف روزن در آب

1 فال تسلیم زن و شوکت شاهی دریاب گردنی خم کن و معراج‌کلاهی دریاب

2 دام تسخیر دو عالم نفس نومیدی‌ست ای ندامت‌زده سررشتهٔ آهی دریاب

3 فرصت صحبت‌گل پا به رکاب رنگ است آرزو چند اگر هست نگاهی دریاب

4 از شبیخون خط یار نگردی غافل هرکجا شوخی گردی‌ست سپاهی دریاب

1 نی‌ام آنکه به جرأت وصف لبت رسدم خم و پیچ عنان ادب ز تاً‌مل موج گهر زده‌ام در حسن ادا به زبان ادب

2 ز حقیقت حرمت و پاس حیا به مزاج غرض‌هوسان چه اثر که‌گرسنهٔ نان طمع نخورد قسم نمک سر خوان ادب

3 اگرت ز تردد ننگ طلب دل جمع شود سر و برگ غنا ز غبار کساد متاع هوس نرسی به زیان دکان ادب

4 قدمت زه دامن شرم نشد که به معنی کعبه نظر فکنی به طواف در تو رسد همه‌کس چو تو پا نکشی ز مکان ادب

1 بی‌کمالی‌نیست دل از شرم چون می‌گردد آب از عرق آیینهٔ ما را فزون می‌گردد آب

2 از دم گرم مراقب‌طینتان غافل مباش کزشرارتیشه اینجا بیستون می‌گردد آب

3 تاب خودداری ندارد صاف طبع از انفعال می‌شودمطلق‌عنان‌چون‌سرنگون‌می‌گردد آب

4 کیست‌کز مرکز جداگردیدنش زنگی نباخت خون دل از دیده تا گردد برون می‌گردد آب

1 ای جلوهٔ تو سرشکن شان آفتاب خندیده مطلع تو به دیوان آفتاب

2 پیغام عجز من ز غرورت شنیدنی‌ست مکتوب سایه دارم و عنوان آفتاب

3 در هرکجا نگاه پر افشان روز بود شوق تو د‌اشت اینهمه سامان آفتاب

4 شب محو انتظارتو بودم دمید صبح گشتم به یاد روی تو قربان آفتاب

1 هوس نماند زبس عشق آن نگارم سوخت خوشم‌که شعلهٔ‌ این‌شمع خارخارم سوخت

2 به بزم‌یار جنون کردم ای ادب معذور سپند سوخت به وجدی که اختیارم سوخت

3 چو موم دوری‌ام از جلوه‌گاه شهد وصال اشاره‌ ایست که باید جدا ز یارم سوخت

4 بهار بی‌ثمری جمله باب سوختن است خیال مصلحت‌اندبشی چنارم سوخت

1 عشق از خاک من آن روز که وحشت می‌بیخت رفت ‌گردی ز خود و آینه حیرت می‌ریخت

2 رفته‌ام از دو جهان بر اثر وحشت دل یارب این گرد به دامان که خواهد آویخت

3 رم فرصت سبب قطع امید است اینجا تار سازم ز پریشانی این نغمه گسیخت

4 چشم عبرت ز پریشانی حالم روشن هیچکس سرمه به ‌کیفیت این گرد نبیخت

1 از خامشی مپرس و زگفتار عندلیب صد غنچه وگل است به منقار عندلیب

2 دارم دلی به سینه ز داغ خیال دوست طراح آشیانهٔ گلزار عندلیب

3 نامحرمی‌که از ادب عشق غافل است دارد اهانت گل از انکسار عندلیب

4 بی‌یار جای یار نشان قیامت است با باغ در خزان نفتد کار عندلیب

1 چو من زکسوت هستی ترآمده‌ست حباب به قدر پیرهن از خود برآمده‌ست حباب

2 جهان نه برق غنا دارد و نه ساز غرور عرق‌فروش سر و افسر آمده‌ست حباب

3 هزار جا گره اعتبار شق کردیم به خشم ما همه دم‌گوهرآمده‌ست حباب

4 کسی به ضبط عنان نفس چه پردازد سوارکشتی بی‌لنگر آمده‌ست حباب