آن شعله‌که در دل شرر عشق از بیدل دهلوی غزل 405
1. آن شعله‌که در دل شرر عشق وهوس ریخت
گرد نفسی بودکه رنگ همه‌کس ریخت
بیتابی عشق این همه نیرنگ از بیدل دهلوی غزل 406
1. بیتابی عشق این همه نیرنگ هوس ریخت
عنقا پری افشاندکه توفان مگس ریخت
شب که حیرت با خیالت طرح از بیدل دهلوی غزل 407
1. شب که حیرت با خیالت طرح قیل و قال ریخت
همچو شمع از پیکرم یکسر زبان لال ریخت
زان اشک‌که چون شمع زچشم‌تر از بیدل دهلوی غزل 408
1. زان اشک‌که چون شمع زچشم‌تر من ریخت
مجلس همه‌رنگین شد و گل در بر من ریخت
اشک از مژگان درین ویرانه از بیدل دهلوی غزل 409
1. اشک از مژگان درین ویرانه نشکست و نریخت
خوشه‌خشکی‌داشت اینجادانه‌نشکست‌و نریخت
زاهد،که‌بادش، آفت ایمان از بیدل دهلوی غزل 410
1. زاهد،که‌بادش، آفت ایمان شکست و ریخت
تا شیشه بشکند دل مستان شکست و ریخت
د‌ی ترنگی از شکست ساغرم از بیدل دهلوی غزل 411
1. د‌ی ترنگی از شکست ساغرم کل کرد و ریخت
ششجهت کیفیت چشم ترم گل کرد و ریخت
بسکه از طرز خرامت جلوهٔ از بیدل دهلوی غزل 412
1. بسکه از طرز خرامت جلوهٔ مستانه ریخت
رنگ از روی چمن چون باده ازپیمانه ریخت
شوخ بیباکی‌که رنگ عیش هر از بیدل دهلوی غزل 413
1. شوخ بیباکی‌که رنگ عیش هر کاشانه ریخت
خواست شمعی بر فروزد آتشم در خانه ریخت
هرکجا لعل تو رنگ خنده مستانه از بیدل دهلوی غزل 414
1. هرکجا لعل تو رنگ خنده مستانه ریخت
از خجالت آب‌گوهر چون می‌از پیمانه ریخت
توخودشخص نفس‌خویی که بادل‌نیست از بیدل دهلوی غزل 415
1. توخودشخص نفس‌خویی که بادل‌نیست پیوندت
کدام افسون ز نیرنگ هوس افکند در بندت
چه خوش است اگر بود آنقدر از بیدل دهلوی غزل 416
1. چه خوش است اگر بود آنقدر هوس بلندی منظرت
که برآن‌مکان چو قدم نهی خم‌گردشی نخورد سرت