غزلیات بیدل دهلوی

1 در باغ دل نهان بود از رفتگان نشان‌ها این آتش آگهی داد ما را ز کاروان‌ها

2 چندان که شمع کاهد با عافیت قرین است بازار ما ندارد سودی به این زبان‌ها

3 تنگی ز بس فشرده‌ست این عرصهٔ جدل را میدان خزیده یکسر در خانهٔ کمان‌ها

4 این وادی غرورست فهمیده بایدت رفت در جاده است اینجا خواباندن سنان‌ها

1 بسکه شدحیرت‌پرست جلوه‌ات‌گلزارها گل زبرگ خویش دارد پشت بر دیوارها

2 دل ز دام حلقهٔ زلفت چه سان آید برون مهره را نتوان‌گرفتن از دهان مارها

3 از نوای حسرت دیدار هم غافل مباش ناله دارد بی‌تو مژگانم چو موسیقارها

4 دستگاه شوخی دردند دلهای دو نیم نیست بال ناله جز واکردن منقارها

1 ای بهار جلوه بس‌کن کز خجالت یارها در عرق شستند خوبان رنگ از رخسارها

2 می‌شود محو از فروغ آفتاب جلوه‌ات عکس در آبینه همچون سایه بر دیوارها

3 ناله بسیار است اما بی‌دماغ شکوه‌ایم بستن منفار ما مهری‌ست بر طومارها

4 شوق‌دل ومانده پست و بلند دهر نیست نالهٔ فرهاد بیرون است ازین کهسارها

1 شفق در خون حسرت می‌تپد از دیدن مینا عقیق آب روان می‌گردد از خندیدن مینا

2 جگرها بر زمین می‌ریزد ازکف رفتن ساغر دلی در زیر پا دارد به سر غلتیدن مینا

3 بنال از درد غفلت آنقدرکز خود برون آیی به قدرقلقل است ازخویش دامن چیدن مینا

4 سراغ عیش ازین محفل مجوکز جوش‌دلتنگی صدای‌گریه پیچیده‌ست بر خندیدن مینا

1 فلک این سرکشی چند از غبار آرمیدن‌ها نمی‌بایست از خاک اینقدر دامن کشیدن‌ها

2 مخور ای شمع از هستی فریب مجلس‌آرایی که یک گردن نمی‌ارزد به چندین سر بریدن‌ها

3 همان بهتر که عرض ریشه در خاک عدم باشد به رنگ صبح، برق حاصل است اینجا دمیدن‌ها

4 شبی از بی‌خودی نظارهٔ آن بی‌وفا کردم کنون چشمم چو شمع کشته داغ است از ندیدن‌ها

1 نبود به غیر نام تو ورد زبان ما یک حرف بیش نیست زبان در دهان ما

2 چون شمع دم زشعلهٔ شوق تومی‌زنیم خالی مباد زین تب‌گرم استخوان ما

3 عرض فنای ما نبود جز شکست رنگ چون شعله برگریز ندارد خزان ما

4 گرد رمی به روی شراری نشسته‌ایم ای صبر بیش از ازین نکنی امتحان ما

1 چندین دماغ دارد اقبال و جاه مینا بر عرش می‌توان چید از دستگاه مینا

2 رستن ز دورگردون بی‌می‌کشی‌محال‌است دزدیده‌ام ز مینا سر در پناه مینا

3 دورفلک جنون‌کرد ما را خجل برآورد برخود زشرم بستیم آخرگناه مینا

4 تا می‌رسد به ساغربرهوش ما جنون زد یوسف پری برآمد امشب زچاه مینا

1 زهی سودایی شوق تو مذهب‌ها و مشرب‌ها به یادت آسمان سیر تپیدن جوش یارب‌ها

2 مبادا از سرم کم سایهٔ سودای گیسویت چو مو نشو و نمایی دیده‌ام در پردهٔ شب‌ها

3 جدا از اشک شد چشم سراب دشت حیرانی همان خمیازهٔ خشکی‌ست بی‌اطفال‌، مکتب‌ها

4 بس است از دود دل‌، جوهرفروش آیینهٔ داغم به غیر از شام مژگانی ندارد چشم کوکب‌ها

1 چو شمعم از خجالت رهنمود نارسیدن‌ها به جای نقش پا در پیش پا دارم چکیدن‌ها

2 ز یک ‌تخم شرر صد کشت عبرت کرده‌ام خرمن ازین مزرع درودن می‌دمد پیش از دمیدن‌ها

3 گلستان جنون را آن نهال شوق دربارم که چون آهم برون می‌آرد از خود قد کشیدن‌ها

4 در آن وادی که طاقت‌ها به عرض امتحان آید نگاه ما ز خود رفتن‌، سرشک ما دویدن‌ها

1 پا به نومیدی شکست آزادی دلخواه ما گرد چین دستی نزد بر دامن‌کوتاه ما

2 کوشش اشکیم برما تهمت جولان مبند تا به خاک از لغزش پاکاش باشد راه ما

3 چون حباب‌ازکارگاهٔأس می‌جوشیم‌و بس جز شکست دل چه‌خواهد بود مزد آه ما

4 غفلت‌کم فرصتی میدان ‌لاف‌کس مباد در صف آتش علمدار است برگ کاه ما