غرور خودنمایی تا کنیم از یکدگر پنهان از بیدل دهلوی غزل 2411
1. غرور خودنمایی تا کنیم از یکدگر پنهان
چو شمع کشته در نقش قدم کردیم سر پنهان
ای حاجتت دلیل به ادبار زیستن از بیدل دهلوی غزل 2412
1. ای حاجتت دلیل به ادبار زیستن
عزت کجاست تا نتوان خوار زیستن
سجدهٔ خواریست آب رو پی نان ریختن از بیدل دهلوی غزل 2413
1. سجدهٔ خواریست آب رو پی نان ریختن
این عرق را بی‌جبین بر خاک نتوان ریختن
سر به زیر تیغ و پا بر خار باید تاختن از بیدل دهلوی غزل 2414
1. سر به زیر تیغ و پا بر خار باید تاختن
چون به عرض آمد برون تار باید تاختن
می‌روم هر جا به ذوق عافیت اندوختن از بیدل دهلوی غزل 2415
1. می‌روم هر جا به ذوق عافیت اندوختن
همچو شمعم زاد راهی نیست غیر از سوختن
ما و نگاه شرمگین از تک و تاز دوختن از بیدل دهلوی غزل 2416
1. ما و نگاه شرمگین از تک و تاز دوختن
آبله سا به پای عجز چشم نیاز دوختن
تا تب عشق آتشم را داد سر در سوختن از بیدل دهلوی غزل 2417
1. تا تب عشق آتشم را داد سر در سوختن
پنبه شد خاکستر از شور مکرر سوختن
کس چو شمع من نبوده‌ست آشنای سوختن از بیدل دهلوی غزل 2418
1. کس چو شمع من نبوده‌ست آشنای سوختن
گرد داغم داغ شد سر تا به پای سوختن
زان تغافلگر چرا نا شاد باید زبستن از بیدل دهلوی غزل 2419
1. زان تغافلگر چرا نا شاد باید زبستن
ای فراموشان به ذوق یاد باید زبستن
گر به این ساز است دور از وصل جانان زبستن از بیدل دهلوی غزل 2420
1. گر به این ساز است دور از وصل جانان زبستن
زنده‌ام من هم به آن ننگی که نتوان زبستن
آینهٔ وصل چیست، حیرتی آراستن از بیدل دهلوی غزل 2421
1. آینهٔ وصل چیست، حیرتی آراستن
وز اثر ما و من یک دو نفس کاستن