تا کی ستم کند سر بی‌مغز از بیدل دهلوی غزل 2256
1. تا کی ستم کند سر بی‌مغز بر تنم
زین بار عبرت آبله دوشست گردنم
در تجرد تهمتی دیگر ندوزی از بیدل دهلوی غزل 2257
1. در تجرد تهمتی دیگر ندوزی بر تنم
غیر من تاری ندارد چون نگه پیراهنم
دیده‌ای داری چه می‌پرسی از بیدل دهلوی غزل 2258
1. دیده‌ای داری چه می‌پرسی ز جیب و دامنم
چون حباب از شرم عریانی عرق پیراهنم
شرار کاغذ فرصت کمینم از بیدل دهلوی غزل 2259
1. شرار کاغذ فرصت کمینم
چراغان نگاه واپسینم
برون دل نتوان یافت گرد از بیدل دهلوی غزل 2260
1. برون دل نتوان یافت گرد جولانم
چو رنگ قطره خون رفته‌ست می‌دانم
به سودای بهار جلوه‌ات از بیدل دهلوی غزل 2261
1. به سودای بهار جلوه‌ات عمریست‌گریانم
پر طاووس دامانی‌که نم چیند ز مژگانم
به نقش سخت رویی‌های مردم از بیدل دهلوی غزل 2262
1. به نقش سخت رویی‌های مردم بس‌که حیرانم
رگ سنگست همچون جوهر آیینه مژگانم
ز صد ابرام بیش است انفعال از بیدل دهلوی غزل 2263
1. ز صد ابرام بیش است انفعال چشم حیرانم
ادب پروردهٔ عشقم نگه را ناله می‌دانم
نی قابل سودم نه سزاوار از بیدل دهلوی غزل 2264
1. نی قابل سودم نه سزاوار زیانم
چون صبح غباری به هوا چیده دکانم
هر چند درین مرحله بی تاب از بیدل دهلوی غزل 2265
1. هر چند درین مرحله بی تاب و توانم
چون آبله سر در قدم راهروانم
باز دل مست نوایی‌ست که از بیدل دهلوی غزل 2266
1. باز دل مست نوایی‌ست که من می‌دانم
این نوا نیز ز جایی‌ست‌که من می‌دانم
دلیل کاروان اشکم آه سرد از بیدل دهلوی غزل 2267
1. دلیل کاروان اشکم آه سرد رامانم
اثر پرداز داغم حرف صاحب درد رامانم