آمد ز گلشن ناز آن جوهر تبسم از بیدل دهلوی غزل 2197
1. آمد ز گلشن ناز آن جوهر تبسم
دل درکف تغافل گل بر سر تبسم
واکرد صبح آهی بر دل در تبسم از بیدل دهلوی غزل 2198
1. واکرد صبح آهی بر دل در تبسم
تا آسمان فشاندم بال و پر تبسم
باز از جهان حسرت دیدار از بیدل دهلوی غزل 2199
1. باز از جهان حسرت دیدار می‌رسم
آیینه در بغل به در یار می‌رسم
از ضعف بسکه در همه جا دیر از بیدل دهلوی غزل 2200
1. از ضعف بسکه در همه جا دیر می‌رسم
تا پای خود چو شمع به شبگیر می‌رسم
تا نفس آب زندگیست هیچ به از بیدل دهلوی غزل 2201
1. تا نفس آب زندگیست هیچ به بو نمی‌رسم
با تو چنانکه بیخودم بی تو به تو نمی‌رسم
چه‌سان با دوست درد و داغ از بیدل دهلوی غزل 2202
1. چه‌سان با دوست درد و داغ چندین ساله بنویسم
نیستان صفحه‌ای مسطر زند تا ناله بنویسم
ز چاک سینه آهی می‌نو‌بسم از بیدل دهلوی غزل 2203
1. ز چاک سینه آهی می‌نو‌بسم
کتانم حرف ماهی می‌نویسم
جنون ذره‌ام در ساز وحشت از بیدل دهلوی غزل 2204
1. جنون ذره‌ام در ساز وحشت سخت قلاشم
به خورشیدم بپوشی تا به عریانی کنی فاشم
بی روی تو گر گریه به اندازه از بیدل دهلوی غزل 2205
1. بی روی تو گر گریه به اندازه کند چشم
بر هر مژه توفان دگر تازه کند چشم
تا دفتر حیرت ز رخش تازه از بیدل دهلوی غزل 2206
1. تا دفتر حیرت ز رخش تازه کند چشم
از تار نظر رشتهٔ شیرازه کند چشم
تا جلوه‌ات پر افشاند از از بیدل دهلوی غزل 2207
1. تا جلوه‌ات پر افشاند از آشیانهٔ چشم
روشن حباب دارد بنیاد خانهٔ چشم
تا می ز جام همت بد مست می‌کشم از بیدل دهلوی غزل 2208
1. تا می ز جام همت بد مست می‌کشم
جز دامن تو هر چه کشم دست می‌کشم