می‌ام به ساغر اگر خشک از بیدل دهلوی غزل 2161
1. می‌ام به ساغر اگر خشک شد خمار ندارم
خزان‌گمست به باغی‌که من بهار ندارم
عبرت انجمن جایی‌ست مأمنی از بیدل دهلوی غزل 2162
1. عبرت انجمن جایی‌ست مأمنی که من دارم
غیر من کجا دارد مسکنی که من دارم
مپرسید از معاش خنده عنوانی از بیدل دهلوی غزل 2163
1. مپرسید از معاش خنده عنوانی که من دارم
از آبی ناشتاتر می‌شود نانی که من دارم
ببین به ساز و مپرس از ترانه‌ای از بیدل دهلوی غزل 2164
1. ببین به ساز و مپرس از ترانه‌ای که ندارم
توان به دیده شنیدن فسانه‌ای که ندارم
چو سایه خاک به سر داغم از از بیدل دهلوی غزل 2165
1. چو سایه خاک به سر داغم از غمی که ندارم
سیاه پوشم از اندوه ماتمی که ندارم
به هستی از اثر اعتبار مایه از بیدل دهلوی غزل 2166
1. به هستی از اثر اعتبار مایه ندارم
چو موی‌کاسه چینی به غیر سایه ندارم
خاموشم و بیتابی فریاد از بیدل دهلوی غزل 2167
1. خاموشم و بیتابی فریاد تو دارم
چندانکه فراموش توام یاد تو دارم
شبی‌که بی‌توجهان را به از بیدل دهلوی غزل 2168
1. شبی‌که بی‌توجهان را به یاس تنگ برآرم
ز ناله‌ای که کنم کوه را ز سنگ برآرم
غبار یأسم به هر تپیدن هزار از بیدل دهلوی غزل 2169
1. غبار یأسم به هر تپیدن هزار بیداد می‌نگارم
به سرمه فرسود خامه اما هنوز فریاد می‌نگارم
مسلمان گشتم و هیچ از میان از بیدل دهلوی غزل 2170
1. مسلمان گشتم و هیچ از میان نگسست زنارم
بقدر سبحه گردیدن کمرها بست زنارم
من درین بحر، نه کشتی نه از بیدل دهلوی غزل 2171
1. من درین بحر، نه کشتی نه کدو می‌آرم
چون حباب از بر خود جامه فرو می آ‌رم
بر آسمان رسانم و گر بر هوا از بیدل دهلوی غزل 2172
1. بر آسمان رسانم و گر بر هوا برم
مشت غبار خویش ز راهت کجا برم