سرشک بیخودم عیش می ناب از بیدل دهلوی غزل 2150
1. سرشک بیخودم عیش می ناب دگر دارم
ز مژگان تا چکیدن سیر مهتاب دگر دارم
چو اشک امشب به ساغر بادهٔ از بیدل دهلوی غزل 2151
1. چو اشک امشب به ساغر بادهٔ نابی دگر دارم
ز مژگان تا به دامان سیر مهتابی دگر دارم
به دشت بیخودی آوازهٔ شوق از بیدل دهلوی غزل 2152
1. به دشت بیخودی آوازهٔ شوق جرس دارم
ز فیض دل تپیدنها خروشی بی‌نفس دارم
پر افشانم چو صبح اما گرفتاری از بیدل دهلوی غزل 2153
1. پر افشانم چو صبح اما گرفتاری هوس دارم
به قدر چاک دل خمیازهٔ شوق قفس دارم
درین حیرتسرا عمریست افسون از بیدل دهلوی غزل 2154
1. درین حیرتسرا عمریست افسون جرس دارم
ز فیض دل تپیدنها خروشی بی‌نفس دارم
می‌پرست ایجادم نشئهٔ از بیدل دهلوی غزل 2155
1. می‌پرست ایجادم نشئهٔ ازل دارم
همچو دانهٔ انگور شیشه در بغل دارم
به حسرت غنچه‌ام یعنی به از بیدل دهلوی غزل 2156
1. به حسرت غنچه‌ام یعنی به دلتنگی وطن دارم
خیالی در نفس خون می‌کنم طرح چمن دارم
مقیم وحدتم هر چند در کثرت از بیدل دهلوی غزل 2157
1. مقیم وحدتم هر چند در کثرت وطن دارم
به دریا همچو گوهر خلوتی در انجمن دارم
به رنگ شمع ممکن نیست سوز از بیدل دهلوی غزل 2158
1. به رنگ شمع ممکن نیست سوز دل نهان دارم
جنون مغزی که من دارم برون استخوان دارم
در آن محفل که‌ام من تا از بیدل دهلوی غزل 2159
1. در آن محفل که‌ام من تا بگویم این و آن دارم
جبین سجده فرسودی نیاز آستان دارم
عمریست ز اسباب غنا هیچ از بیدل دهلوی غزل 2160
1. عمریست ز اسباب غنا هیچ ندارم
چون دست تهی غیر دعا هیچ ندارم