ز تحقیق نقوش لوح امکان از بیدل دهلوی غزل 2066
1. ز تحقیق نقوش لوح امکان رفع شک کردم
به چشمم هر چه زین صحرا سیاهی کرد حک کردم
مژه خواباندم و دل را به از بیدل دهلوی غزل 2067
1. مژه خواباندم و دل را به جمعیت علم کردم
تماشا پرگرانی داشت بر دوشی‌که خم‌کردم
وداع دورگرد عرضهٔ آرام از بیدل دهلوی غزل 2068
1. وداع دورگرد عرضهٔ آرام رم کردم
سحر گل کردم و کار دو عالم در دو دم کردم
گذشت عمر و شکست دل آشکار از بیدل دهلوی غزل 2069
1. گذشت عمر و شکست دل آشکار نکردم
هزارگل به بغل داشتم بهار نکردم
خود را به عیش امکان پر متهم از بیدل دهلوی غزل 2070
1. خود را به عیش امکان پر متهم نکردم
خلقی به خنده نازند من گریه هم نکردم
گهی بر صبح پیچیدم گهی از بیدل دهلوی غزل 2071
1. گهی بر صبح پیچیدم گهی با گل جنون کردم
به چاک صد گریبان خویش را از خود برون کردم
از هر طلبی پیش ندامت‌گله‌کردم از بیدل دهلوی غزل 2072
1. از هر طلبی پیش ندامت‌گله‌کردم
سودم قدمی چند که دست آبله کردم
گر چراغ ازنفس سوخته بر از بیدل دهلوی غزل 2073
1. گر چراغ ازنفس سوخته بر می‌کردم
شب هنگامهٔ تشویش سحر می‌کردم
تو می‌رفتی و من ساز قیامت از بیدل دهلوی غزل 2074
1. تو می‌رفتی و من ساز قیامت باز می‌کردم
شکست رنگ تا پر می‌فشاند آواز می‌کردم
خوشا ذوقی که از دل عقده‌ای از بیدل دهلوی غزل 2075
1. خوشا ذوقی که از دل عقده‌ای گر باز می‌کردم
همان چون دانه بهر خویش دامی ساز می‌کردم
دمی چون شمع گر جیب تغافل از بیدل دهلوی غزل 2076
1. دمی چون شمع گر جیب تغافل چاک می‌کردم
به مژگان زبن شبستانها سیاهی پاک می‌کردم
شب که در حسرت دیدار کمین از بیدل دهلوی غزل 2077
1. شب که در حسرت دیدار کمین می‌کردم
دو جهان یک نگه باز پسین می‌کردم