نگه واری بس است از جیب عبرت از بیدل دهلوی غزل 2054
1. نگه واری بس است از جیب عبرت سر برآوردم
شرار بی‌دماغ آخر ندارد پر زدن هر دم
زبن باغ همچو شبنم رنج خیال از بیدل دهلوی غزل 2055
1. زبن باغ همچو شبنم رنج خیال بردم
هرکس طراوتی برد من انفعال بردم
شبی سیر خیال نقش پای دلربا از بیدل دهلوی غزل 2056
1. شبی سیر خیال نقش پای دلربا کردم
گریبان را پر از کیفیت برگ حنا کردم
نه دنیا دیدم و نی سوی عقبا از بیدل دهلوی غزل 2057
1. نه دنیا دیدم و نی سوی عقبا چشم وا کردم
غباری پیش رویم بود نذر پشت پا کردم
عبث خود را چو آتش تهمت آلود از بیدل دهلوی غزل 2058
1. عبث خود را چو آتش تهمت آلود غضب کردم
به هر خاشاک چندان گرم جوشیدم که تب کردم
نه عبادت، نه ریاضت کردم از بیدل دهلوی غزل 2059
1. نه عبادت، نه ریاضت کردم
باده‌ها خوردم و عشرت کردم
هنرها عرضه دادم با صفای از بیدل دهلوی غزل 2060
1. هنرها عرضه دادم با صفای دل حسد کردم
ز جوش جوهر این آیینه را آخر نمد کردم
من خاکسار گردن ز کجا بلند از بیدل دهلوی غزل 2061
1. من خاکسار گردن ز کجا بلند کردم
سر آبله دماغی ته پا بلند کردم
چون شمع روزگاری با شعله از بیدل دهلوی غزل 2062
1. چون شمع روزگاری با شعله سازکردم
تا در طلسم هستی سیر گداز کردم
شب چشم امتیازی بر خویش از بیدل دهلوی غزل 2063
1. شب چشم امتیازی بر خویش باز کردم
آیینهٔ تو دیدم چندان که نازکردم
ز علم و عمل نکته‌ها گوش از بیدل دهلوی غزل 2064
1. ز علم و عمل نکته‌ها گوش کردم
ندانم چه خواندم فراموش کردم
چو شبنم تا نقاب اعتبار از بیدل دهلوی غزل 2065
1. چو شبنم تا نقاب اعتبار خویش شق کردم
ز شرم زندگی‌گفتم‌کفن پوشم، عرق‌کردم