به صد غبار درین دشت مبتلا از بیدل دهلوی غزل 1971
1. به صد غبار درین دشت مبتلا شده‌ام
به دامن که زنم دست از او جدا شده‌ام
پاکم از رنگ هوس تا به سجود از بیدل دهلوی غزل 1972
1. پاکم از رنگ هوس تا به سجود آمده‌ام
بر سر سایه چو دیوار فرود آمده‌ام
ازکتاب آرزو بابی دگر نگشوده‌ام از بیدل دهلوی غزل 1973
1. ازکتاب آرزو بابی دگر نگشوده‌ام
همچو آه بیدلان سطری به خون آلوده‌ام
بسکه بی روی تو لبریز ندامت از بیدل دهلوی غزل 1974
1. بسکه بی روی تو لبریز ندامت بوده‌ام
همچو دریا عضو عضو خویش بر هم سوده‌ام
بی تو در هر جا جنون جوش از بیدل دهلوی غزل 1975
1. بی تو در هر جا جنون جوش ندامت بوده‌ام
همچو دریا عضو عضو خویش بر هم سوده‌ام
برق حسنی در نظر دارم به از بیدل دهلوی غزل 1976
1. برق حسنی در نظر دارم به خود پیچیده‌ام
جوهر آیینه یعنی موی آتش دیده‌ام
چون تپش در دل نفس دزدیده‌ام از بیدل دهلوی غزل 1977
1. چون تپش در دل نفس دزدیده‌ام
موجم اما در گهر لغزیده‌ام
حرف داغی لاله‌سان زبر از بیدل دهلوی غزل 1978
1. حرف داغی لاله‌سان زبر زبان دزدیده‌ام
مغز دردی همچو نی در استخوان دزدیده‌ام
عافیتها در مزاج پرفشان از بیدل دهلوی غزل 1979
1. عافیتها در مزاج پرفشان دزدیده‌ام
چون شرر در جیب پرواز آشیان دزدیده‌ام
سینه چاک یک جهان گرد هوس از بیدل دهلوی غزل 1980
1. سینه چاک یک جهان گرد هوس بالیده‌ام
صبح آزادی چه حرف است این قفس بالیده‌ام
سر اگر بر آسمان یا بر زمین از بیدل دهلوی غزل 1981
1. سر اگر بر آسمان یا بر زمین مالیده‌ام
آستانش کرده‌ام یاد و جبین مالیده‌ام