دل آرمیده به خون مکش ز فسون از بیدل دهلوی غزل 1947
1. دل آرمیده به خون مکش ز فسون رنگ وهوای گل
ستم‌ست غنچهٔ این چمن مژه واکند به صدای گل
تا بست ادب نامهٔ من در پر از بیدل دهلوی غزل 1948
1. تا بست ادب نامهٔ من در پر بسمل
پرواز گرفته‌ست شکن در پر بسمل
وفور مال به تأکید خسّت از بیدل دهلوی غزل 1949
1. وفور مال به تأکید خسّت است دلیل
گشاد دست نمی‌خواهد آستین طویل
بس که چون سایه‌ام از روز از بیدل دهلوی غزل 1950
1. بس که چون سایه‌ام از روز ازل تیره رقم
خط پیشانی من گم شده در نقش قدم
به هر زمین که خبر گیری از از بیدل دهلوی غزل 1951
1. به هر زمین که خبر گیری از سواد عدم
فتاده نامهٔ ما سر به مُهر نقش قدم
داغم از کیفت آگاهی و اوهام از بیدل دهلوی غزل 1952
1. داغم از کیفت آگاهی و اوهام هم
جنس بسیار است و نقد فرصت ناکام کم
رفت فرصت ز کف اما من حیرت‌زده از بیدل دهلوی غزل 1953
1. رفت فرصت ز کف اما من حیرت‌زده هم
آنقدر دست ندارم‌که توان سود بهم
موج ما را شرم دریای کرم از بیدل دهلوی غزل 1954
1. موج ما را شرم دریای کرم
تا قیامت برنمی‌آرد ز نم
بسکه دارد سوختن چون مجمرم از بیدل دهلوی غزل 1955
1. بسکه دارد سوختن چون مجمرم در دل مقام
دور می‌گردد عرق تا می‌تراود در مشام
سنگ راهم می‌خورد حرصی از بیدل دهلوی غزل 1956
1. سنگ راهم می‌خورد حرصی که دارد احتشام
روز اول طعمه از جزو نگین کرده‌ست نام
عمرها شد نقد دل بر چشم حیران از بیدل دهلوی غزل 1957
1. عمرها شد نقد دل بر چشم حیران است وام
آنچه می‌یابم به مینا می‌کنم تکلیف جام
گهی حجاب وگه آیینهٔ جمال از بیدل دهلوی غزل 1958
1. گهی حجاب وگه آیینهٔ جمال توام
به حیرتم که چها می‌کند خیال توام