نشکسته ساغر عاریت ز حصول از بیدل دهلوی غزل 1852
1. نشکسته ساغر عاریت ز حصول آب بقا چه حظ
بجز اینکه ننگ نفس کشی چو خضر ز عمر رسا چه حظ
دارد از ضبط نفس طبع هوس از بیدل دهلوی غزل 1853
1. دارد از ضبط نفس طبع هوس پرور چه حظ
جز گرفتاری ز تاب رشته با گوهر چه حظ
نمی‌شود کس ازین عبرت انجمن از بیدل دهلوی غزل 1854
1. نمی‌شود کس ازین عبرت انجمن محظوظ
مگر چو شمع کنی دل به سوختن محظوظ
غبار تفرقه هر جا بود مقابل از بیدل دهلوی غزل 1855
1. غبار تفرقه هر جا بود مقابل جمع
به هم رسیدن لب‌هاست قاصد دل جمع
ای هستی تو وضع درنگ و شتاب از بیدل دهلوی غزل 1856
1. ای هستی تو وضع درنگ و شتاب شمع
بر دوش فرصتت سر و پا در رکاب شمع
باز امشب نفس شعله فشان از بیدل دهلوی غزل 1857
1. باز امشب نفس شعله فشان دارد شمع
حیرتم سوخت ندانم چه زبان دارد شمع
هر چه در دل گذرد وقف زبان از بیدل دهلوی غزل 1858
1. هر چه در دل گذرد وقف زبان دارد شمع
سوختن نیست خیالی که نهان دارد شمع
از عدم مشکل نه آسان سیر از بیدل دهلوی غزل 1859
1. از عدم مشکل نه آسان سیر امکان کرد شمع
داغ شد افروخت اشک و آه سامان کرد شمع
نی در پرواز زد، نی سعی از بیدل دهلوی غزل 1860
1. نی در پرواز زد، نی سعی جولان کرد شمع
تا به نقش پا همین سیر گریبان کرد شمع
سوختن یک نغمه است از ساز از بیدل دهلوی غزل 1861
1. سوختن یک نغمه است از ساز شمع
پرده نتواند نهفتن راز شمع
بی نم خجلت نمی‌باشد سر از بیدل دهلوی غزل 1862
1. بی نم خجلت نمی‌باشد سر و کار طمع
جنس استغنا عرق دارد به بازار طمع
هوس جنون زده ناکجا همه از بیدل دهلوی غزل 1863
1. هوس جنون زده ناکجا همه سو قدم زند از طمع
به‌کجاست‌کنج قناعتی که در قسم زند از طمع