دل قیامت می کند از طبع ناشادم از بیدل دهلوی غزل 1745
1. دل قیامت می کند از طبع ناشادم مپرس
بیستون یک ناله می‌گردد ز فرهادم مپرس
غفلت آهنگم ز ساز حیرت ایجادم از بیدل دهلوی غزل 1746
1. غفلت آهنگم ز ساز حیرت ایجادم مپرس
پنبه تا گوشت نیفشارد ز فریادم مپرس
جز ستم بر دل ناکام نکرده‌ست از بیدل دهلوی غزل 1747
1. جز ستم بر دل ناکام نکرده‌ست نفس
خون شد آیینه و آرام نکرده‌ست نفس
در این بساط هوس پیش از اعتبار از بیدل دهلوی غزل 1748
1. در این بساط هوس پیش از اعتبار نفس
همان به دوش هوا بسته گیر بار نفس
گره چو غنچه نباید زدن به از بیدل دهلوی غزل 1749
1. گره چو غنچه نباید زدن به تار نفس
فکندنی است ز سر چون حباب بار نفس
تب و تاب بیهُده تا کجا به از بیدل دهلوی غزل 1750
1. تب و تاب بیهُده تا کجا به گشاد بال و پر از نفس
سر رشته وقف گره کنم دلی آورم به بر از نفس
ای دلت صیاد راز، از لب مده از بیدل دهلوی غزل 1751
1. ای دلت صیاد راز، از لب مده بیرون نفس
کز خموشی رشته می‌بندد به صد مضمون نفس
بی‌تأمل در دم پیری مده از بیدل دهلوی غزل 1752
1. بی‌تأمل در دم پیری مده بیرون نفس
از کتاب صبح مگذر سرسری همچون نفس
صبح است و دارد آن‌گل در از بیدل دهلوی غزل 1753
1. صبح است و دارد آن‌گل در سر هوای نرگس
از چشم ما بریزید آبی به پای نرگس
چند نشینی به کلفت دل مأیوس از بیدل دهلوی غزل 1754
1. چند نشینی به کلفت دل مأیوس
همچو دویدن به طبع آبله محبوس
گر شود از خواب من خیال تو از بیدل دهلوی غزل 1755
1. گر شود از خواب من خیال تو محبوس
حسرت بالین من برد پر طاووس
نفس ثبات ندارد به شست کار از بیدل دهلوی غزل 1756
1. نفس ثبات ندارد به شست کار نویس
شکسته است قلم نسخه اعتبار نویس