کو دماغ جهد، تن در خاکساری از بیدل دهلوی غزل 155
1. کو دماغ جهد، تن در خاکساری داده را
ناتوانی سخت افشرده‌ست نبض جاده را
...
گل بر رخت‌گشود نقاب‌کشیده از بیدل دهلوی غزل 156
1. گل بر رخت‌گشود نقاب‌کشیده را
آیینه آب داد ز روی تو دیده را
...
نیست با مژگان تعلق اشک وحشت از بیدل دهلوی غزل 157
1. نیست با مژگان تعلق اشک وحشت پیشه را
دانهٔ ما دام راه خوی داند ریشه را
...
بیاکه جام مروت دهیم حوصله از بیدل دهلوی غزل 158
1. بیاکه جام مروت دهیم حوصله را
به سایهٔ کف پا پروریم آبله را
...
از سپند مایه می‌یابد سراغ از بیدل دهلوی غزل 159
1. از سپند مایه می‌یابد سراغ ناله را
گرد پیشاهنگ کرد این کاروان دنباله را
...
کردم رقم به‌کلک نفس مد ناله از بیدل دهلوی غزل 160
1. کردم رقم به‌کلک نفس مد ناله را
دادم به باد شعلهٔ شوقت رساله را
...
ساختم قانع دل از عافیت بیگانه از بیدل دهلوی غزل 161
1. ساختم قانع دل از عافیت بیگانه را
برگ بیدی فرش‌کردم خانهٔ دیوانه را
...
با بد ونیک است یک رنگ هوس از بیدل دهلوی غزل 162
1. با بد ونیک است یک رنگ هوس آیینه را
نیست اظهار خلاف هیچکس آیینه را
...
نیست با حسنت مجال‌گفتگو از بیدل دهلوی غزل 163
1. نیست با حسنت مجال‌گفتگو آیینه را
سرمه می‌ریزد نگاهت درگلو آیینه را
...
جلوهٔ او داد فرمان نگاه از بیدل دهلوی غزل 164
1. جلوهٔ او داد فرمان نگاه آیینه را
هاله‌کرد آخربه روی همچوماه آیینه را
...
گه ازموی میان شهرت دهد نازک از بیدل دهلوی غزل 165
1. گه ازموی میان شهرت دهد نازک خیالی را
گهی از چین ابرو سکته خواند بیت‌عالی را
...
مآل‌کار نقصانهاست هر صاحب‌کمالی از بیدل دهلوی غزل 166
1. مآل‌کار نقصانهاست هر صاحب‌کمالی را
اگر ماهت‌کنند از دست نگذاری هلالی را
...