به سعی یأس نفس خامشی بیان از بیدل دهلوی غزل 1603
1. به سعی یأس نفس خامشی بیان گردید
به خود شکستن دل سرمهٔ فغان گردید
توان اگر همه دوران آسمان از بیدل دهلوی غزل 1604
1. توان اگر همه دوران آسمان گردید
به‌گرد خواهش یک دل نمی‌توان‌گردید
سران ز نسخهٔ تسلیم باب از بیدل دهلوی غزل 1605
1. سران ز نسخهٔ تسلیم باب بردارید
جبین به خاک نهید انتخاب بردارید
دوستان از منش دعا مبرید از بیدل دهلوی غزل 1606
1. دوستان از منش دعا مبرید
زنده‌ام نامم از حیا مبرید
تاکی از این باغ و راغ رنج از بیدل دهلوی غزل 1607
1. تاکی از این باغ و راغ رنج دویدن برید
سر به‌گریبان‌کشید گوی شکفتن برید
چو شمع بر سرت اقبال و جاه از بیدل دهلوی غزل 1608
1. چو شمع بر سرت اقبال و جاه می‌گرید
به اوج قدر نخندی‌کلاه می‌گرید
چو سبحه بر سر هم تا به کی از بیدل دهلوی غزل 1609
1. چو سبحه بر سر هم تا به کی قدم شمرید
به یکدلی نفسی چند مغتنم شمرید
سخن ز مشق ادب موج گوهرش از بیدل دهلوی غزل 1610
1. سخن ز مشق ادب موج گوهرش گیربد
کم است لغزش خط گر به مسطرش گیرید
تا دل به ساز زمزمه‌دار از بیدل دهلوی غزل 1611
1. تا دل به ساز زمزمه‌دار دوا رسید
هرجا دلی شکست به‌گوشم صدا رسید
صبحی به‌گوش عبرتم از دل از بیدل دهلوی غزل 1612
1. صبحی به‌گوش عبرتم از دل صدا رسید
کای بیخبربه ما نرسید آنکه وارسید
سرکشی می‌خواستیم از پا از بیدل دهلوی غزل 1613
1. سرکشی می‌خواستیم از پا نشستن در رسید
شعله را آواز سدادیم خاکستر رسید
تا حنا ازکفت به‌کام رسید از بیدل دهلوی غزل 1614
1. تا حنا ازکفت به‌کام رسید
شفق رنگ گل به شام رسید