در هوای او دل هر ذره جانی از بیدل دهلوی غزل 1579
1. در هوای او دل هر ذره جانی می‌شود
ناله هم در یاد او سرو روانی می‌شود
بیخودی امشب پر و بال فغانی از بیدل دهلوی غزل 1580
1. بیخودی امشب پر و بال فغانی می‌شود
گر ندارد مدعا باری بیانی می‌شود
پیری وداع عمر سبکبال وانمود از بیدل دهلوی غزل 1581
1. پیری وداع عمر سبکبال وانمود
موی سفید آب به غربال وانمود
گذشت عمر به لرزیدنم ز بیم از بیدل دهلوی غزل 1582
1. گذشت عمر به لرزیدنم ز بیم و امید
قضا نوشت مگر سرخطم به سایهٔ بید
شدم خاک و نگفتم عاشقم کار از بیدل دهلوی غزل 1583
1. شدم خاک و نگفتم عاشقم کار اینچنین باید
ز جیبم سرمه رویانید اسرار اینچنین باید
ز هر مو دام بر دوشم گرفتار از بیدل دهلوی غزل 1584
1. ز هر مو دام بر دوشم گرفتار اینچنین باید
ز خاطرها فراموشم سبکبار اینچنین باید
نشاط این بهارم بی‌گل رویت از بیدل دهلوی غزل 1585
1. نشاط این بهارم بی‌گل رویت چه کار آید
تو گر آیی طرب آید بهشت آید بهار آید
از حقهٔ دهانش هر گه سخن از بیدل دهلوی غزل 1586
1. از حقهٔ دهانش هر گه سخن برآید
آپ از عقیق ریزد در از عدن برآید
ظالم چه خیال است مؤدب به از بیدل دهلوی غزل 1587
1. ظالم چه خیال است مؤدب به در آید
آن نیست کجی کز دم عقربه به‌در آید
دل صبرآزما کمتر ز دار و از بیدل دهلوی غزل 1588
1. دل صبرآزما کمتر ز دار و گیر فرساید
چو آن سنگی که زیر کوه باشد دیر فرساید
دل در جسد شبهه عبارت چه از بیدل دهلوی غزل 1589
1. دل در جسد شبهه عبارت چه نماید
آیینهٔ روشن شب تارت چه نماید
مگو صبح طرب در ملک هستی از بیدل دهلوی غزل 1590
1. مگو صبح طرب در ملک هستی دیر می‌آید
دراینجا موی پیری هم به صد شبگیرمی‌آید