تا مه نوبر فلک بال‌گشا از بیدل دهلوی غزل 1520
1. تا مه نوبر فلک بال‌گشا میرود
در نظرم رخش عمر نعل‌‌نما میرود
هر که آمد در جان بیکس‌تر از بیدل دهلوی غزل 1521
1. هر که آمد در جان بیکس‌تر از ما میرود
کاروانها زین ره باریک تنها میرود
با این خرام ناز اگر آن مست از بیدل دهلوی غزل 1522
1. با این خرام ناز اگر آن مست میرود
رنگ حنا به حیرتش از دست میرود
شبنم صبح از چمن آبله دل از بیدل دهلوی غزل 1523
1. شبنم صبح از چمن آبله دل میرود
عیش عرق می‌کند خنده خجل میرود
دل ز پی‌اش عمرهاست سجده از بیدل دهلوی غزل 1524
1. دل ز پی‌اش عمرهاست سجده کمین میرود
سایه به ره خفته است لیک چنین میرود
بعد ازینت سبزه خط در سیاهی از بیدل دهلوی غزل 1525
1. بعد ازینت سبزه خط در سیاهی میرود
ای ز خود غافل زمان خوش نگاهی میرود
گر چنین اشکم ز شرم پرگناهی از بیدل دهلوی غزل 1526
1. گر چنین اشکم ز شرم پرگناهی میرود
همچو ابر از نامه‌ام رنگ سیاهی میرود
شوق موسی نگهم رام تسلی از بیدل دهلوی غزل 1527
1. شوق موسی نگهم رام تسلی نشود
تا دو عالم چمن‌اندود تجلی نشود
چو دولت درش بر خسان واشود از بیدل دهلوی غزل 1528
1. چو دولت درش بر خسان واشود
پر آرد برون مور و عنقا شود
آه نومیدم کجا تأثیر من از بیدل دهلوی غزل 1529
1. آه نومیدم کجا تأثیر من پیدا شود
خاک‌گردم تا نشان تیر من پیدا شود
گر چنین بخت نگون عبرت کمین از بیدل دهلوی غزل 1530
1. گر چنین بخت نگون عبرت کمین پیدا شود
هر قدر سر بر فلک سایم زمین پیدا شود
حسن بی‌شرم ازهجوم بوالهوس از بیدل دهلوی غزل 1531
1. حسن بی‌شرم ازهجوم بوالهوس محشر شود
ایمن ازگلچین نباشد باغ چون بی‌در شود