همچو آتش هرکه را دود طلب از بیدل دهلوی غزل 1484
1. همچو آتش هرکه را دود طلب در سر بود
هر خس و خارش به اوج مدعا رهبر بود
برگ و ساز عندلیبان زین از بیدل دهلوی غزل 1485
1. برگ و ساز عندلیبان زین چمن گفتار بود
پرفشانیها بقدر شوخی منقار بود
دیده را مژگان بهم آوردنی از بیدل دهلوی غزل 1486
1. دیده را مژگان بهم آوردنی درکار بود
ورنه ناهمواری وضع جهان هموار بود
زین باغ بسکه بی‌ثمری آشکاربود از بیدل دهلوی غزل 1487
1. زین باغ بسکه بی‌ثمری آشکاربود
دست دعای ما همه برگ چنار بود
مطلبی گر بود از هستی همین از بیدل دهلوی غزل 1488
1. مطلبی گر بود از هستی همین آزار بود
ورنه در کنج عدم آسودگی بسیار بود
شب که در بزم ادب قانون حیرت‌ساز از بیدل دهلوی غزل 1489
1. شب که در بزم ادب قانون حیرت‌ساز بود
اضطراب رنگ برهم خوردن آواز بود
سجدهٔ خاک درت هرکه تمنایش از بیدل دهلوی غزل 1490
1. سجدهٔ خاک درت هرکه تمنایش بود
هر کجا سود قدم بر سر من پایش بود
آدمی‌کاثار تنزیهش رجوع از بیدل دهلوی غزل 1491
1. آدمی‌کاثار تنزیهش رجوع خاک بود
دست اگر بر خویش می‌زد زین وضوها پاک بود
در ادبگاهی که لب نامحرم از بیدل دهلوی غزل 1492
1. در ادبگاهی که لب نامحرم تحریک بود
عافیت چون معنی عالی به دل نزدیک بود
امشب غبار نالهٔ دل سرمه از بیدل دهلوی غزل 1493
1. امشب غبار نالهٔ دل سرمه رنگ بود
یا رب شکست‌شیشهٔ من از چه سنگ بود
روزی که بی تو دامن ضعفم از بیدل دهلوی غزل 1494
1. روزی که بی تو دامن ضعفم به چنگ بود
عکسم ز آب آینه در زیر زنگ بود
شب که از جوش خیالت بزم از بیدل دهلوی غزل 1495
1. شب که از جوش خیالت بزم گلشن تنگ بود
برهوا چون نکهت‌گل آشیان رنگ بود