آفاق جا ندارد همت کجا نشیند از بیدل دهلوی غزل 1472
1. آفاق جا ندارد همت کجا نشیند
سنگ از نگین براید تا نام ما نشیند
به روی من ز کجا رنگ اعتبار از بیدل دهلوی غزل 1473
1. به روی من ز کجا رنگ اعتبار نشیند
سحر شوم همه گر بر سرم غبار نشیند
سپند بزم تو گویند هیچ از بیدل دهلوی غزل 1474
1. سپند بزم تو گویند هیچ جا ننشیند
خدا کند که به گوش دل این صدا ننشیند
اتفاق است آنکه هردشوار از بیدل دهلوی غزل 1475
1. اتفاق است آنکه هردشوار را آسان نمود
ورنه از تدبیر یک ناخن گره نتوان گشود
بر در دل حلقه زد غفلت، از بیدل دهلوی غزل 1476
1. بر در دل حلقه زد غفلت، کنون آهش چه سود
اشک‌کم آرد برون از چشم روزن سعی دود
ریشه‌واری عافیت در مزرع از بیدل دهلوی غزل 1477
1. ریشه‌واری عافیت در مزرع امکان نبود
هرکه در دلها مدارا کاشت جمعیت درود
تاآینه‌روبروی ما بود از بیدل دهلوی غزل 1478
1. تاآینه‌روبروی ما بود
گلچین بهار کهربا بود
نیرنگ امل گل بقا بود از بیدل دهلوی غزل 1479
1. نیرنگ امل گل بقا بود
امید بهار مدعا بود
یاد شوقی کز جفاهایت دل از بیدل دهلوی غزل 1480
1. یاد شوقی کز جفاهایت دل ما شاد بود
در شکست این شیشه را جوش مبارک‌باد بود
آنجاکه عجزممتحن چون و از بیدل دهلوی غزل 1481
1. آنجاکه عجزممتحن چون و چند بود
چون موی، سایه هم ز سر ما بلند بود
عیش ما کم نیست گر اشکی به از بیدل دهلوی غزل 1482
1. عیش ما کم نیست گر اشکی به چشم تر بود
شوق سرشارست تا این باده در ساغر بود
هرکه را اجزای موهوم نفس از بیدل دهلوی غزل 1483
1. هرکه را اجزای موهوم نفس دفتر بود
گر همه چون صبح بر چرخش بود ابتر بود