هرکجا آیینهٔ حسن جنون گل می‌کند از بیدل دهلوی غزل 1437
1. هرکجا آیینهٔ حسن جنون گل می‌کند
دود سودا بر سر ما نازکاکل می‌کند
بس که زخم کشتهٔ نازش تلاطم می‌کند از بیدل دهلوی غزل 1438
1. بس که زخم کشتهٔ نازش تلاطم می‌کند
هرچه را دیدم درین مشهد تبسم می‌کند
داغ عشقم چاره‌جوییها کبابم می‌کند از بیدل دهلوی غزل 1439
1. داغ عشقم چاره‌جوییها کبابم می‌کند
سوختن منت‌گذار از ماهتابم می‌کند
حسرت امشب آه بی‌تأثیر روشن می‌کند از بیدل دهلوی غزل 1440
1. حسرت امشب آه بی‌تأثیر روشن می‌کند
رشتهٔ شمعی به هر تقدیر روشن می‌کند
عقل اگر صد انجمن تدبیر روشن می‌کند از بیدل دهلوی غزل 1441
1. عقل اگر صد انجمن تدبیر روشن می‌کند
فکر مجنون سطری از زنجیر روشن می‌کند
بولهوس از سبک سری حفظ سخن نمی‌کند از بیدل دهلوی غزل 1442
1. بولهوس از سبک سری حفظ سخن نمی‌کند
در قفس حبابها، باد وطن نمی‌کند
ناتوانی باز چون شمعم چه افسون می‌کند از بیدل دهلوی غزل 1443
1. ناتوانی باز چون شمعم چه افسون می‌کند
می‌پرد رنگ و مرا از بزم بیرون می‌کند
قامت خم‌کز حیا سوی زمین رو می‌کند از بیدل دهلوی غزل 1444
1. قامت خم‌کز حیا سوی زمین رو می‌کند
فهم می‌خواهد اشارتهای ابرو می‌کند
ذوق فقر افسانهٔ اقبال‌کوته می‌کند از بیدل دهلوی غزل 1445
1. ذوق فقر افسانهٔ اقبال‌کوته می‌کند
بی‌طنابی خیمهٔ گردنکشی ته می‌کند
با هستی‌ام وداع تو و من چه می‌کند از بیدل دهلوی غزل 1446
1. با هستی‌ام وداع تو و من چه می‌کند
با فرصت نیامده رفتن چه می‌کند
بر اهل فضل دانش و فن‌گریه می‌کند از بیدل دهلوی غزل 1447
1. بر اهل فضل دانش و فن‌گریه می‌کند
تا خامه لب گشود سخن گریه می‌کند
کارجهان خواه عجز، خواه سری می‌کند از بیدل دهلوی غزل 1448
1. کارجهان خواه عجز، خواه سری می‌کند
آگهی اینجا کجاست بیخبری می‌کند