حاضران از دور چون محشر از بیدل دهلوی غزل 1342
1. حاضران از دور چون محشر خروشم دیده‌اند
دیده‌ها باز است لیک از راه گوشم دیده‌اند
محرمان کاثار صنع از عشق از بیدل دهلوی غزل 1343
1. محرمان کاثار صنع از عشق پر فن دیده‌اند
بت اگر دیدند نیرنگ برهمن دیده‌اند
در عشق آنکه قابل دردش ندیده‌اند از بیدل دهلوی غزل 1344
1. در عشق آنکه قابل دردش ندیده‌اند
حیزی‌ست کز قلمرو مردش ندیده اند
در غبار هستی اسرار فنا از بیدل دهلوی غزل 1345
1. در غبار هستی اسرار فنا پوشیده‌اند
جامهٔ عریانی ما را ز ما پوشیده‌اند
یاران فسانه‌های تو و من از بیدل دهلوی غزل 1346
1. یاران فسانه‌های تو و من شنیده‌اند
دیدن ندیده و نشنیدن شنیده‌اند
این ستم‌کیشان که وهم از بیدل دهلوی غزل 1347
1. این ستم‌کیشان که وهم زندگی را هاله‌اند
در تلاش خودکشی‌ها شعلهٔ جواله‌اند
بیقراران تو کز شوق فنا از بیدل دهلوی غزل 1348
1. بیقراران تو کز شوق فنا دیوانه‌اند
هرکجا یابند بوی سوختن پرونه‌اند
معنی‌سبقان‌گر همه صد از بیدل دهلوی غزل 1349
1. معنی‌سبقان‌گر همه صد بحر کتابند
چون موج گهر پیش لبت سکته جوابند
چشم چون آیینه برنیرنگ از بیدل دهلوی غزل 1350
1. چشم چون آیینه برنیرنگ عرض نازبند
ساغر بزم تحیر شو لب از آواز بند
محرم آهنگ دل شو سرمه بر از بیدل دهلوی غزل 1351
1. محرم آهنگ دل شو سرمه بر آواز بند
یک نفس از خامشی هم رشته‌ای بر ساز بند
ای ساز قدس دل به جهان نوا از بیدل دهلوی غزل 1352
1. ای ساز قدس دل به جهان نوا مبند
یکتاست رشته‌ات به هر آواز پا مبند
ای بهار پرفشان دل برگل از بیدل دهلوی غزل 1353
1. ای بهار پرفشان دل برگل و سنبل مبند
آشیان جز در فضای نالهٔ بلبل مبند