این حرصها که دامن صد فن از بیدل دهلوی غزل 1318
1. این حرصها که دامن صد فن شکسته‌اند
عرض کلاه داده و گردن شکسته‌اند
شمعها زبن‌انجمن بی‌صرفه‌تازان از بیدل دهلوی غزل 1319
1. شمعها زبن‌انجمن بی‌صرفه‌تازان رفته‌اند
هر طرف سر بر هوا سوی‌گریبان رفته‌اند
آن سبکروحان که تن در خاکساری از بیدل دهلوی غزل 1320
1. آن سبکروحان که تن در خاکساری داده‌اند
در سواد سرمهٔ خط چون نگاه افتاده‌اند
ذره تا خورشید امکان جمله از بیدل دهلوی غزل 1321
1. ذره تا خورشید امکان جمله حیرت زاده‌اند
جز به دیدار تو چشم هیچکس نگشاده اند
هرجا صلای محرمی راز داده‌اند از بیدل دهلوی غزل 1322
1. هرجا صلای محرمی راز داده‌اند
آهسته‌تر ز بوی گل آواز داده‌اند
از شکست رنگم آب روی شاهی از بیدل دهلوی غزل 1323
1. از شکست رنگم آب روی شاهی داده‌اند
همچو موجم سر به سیر کج‌کلاهی داده‌اند
روزگاری شد که از اهل وفا از بیدل دهلوی غزل 1324
1. روزگاری شد که از اهل وفا دل برده‌اند
رخت خود زین بحر گوهرها به ساحل برده اند
غفلت آهنگان که دل را ساز از بیدل دهلوی غزل 1325
1. غفلت آهنگان که دل را ساز غوغا کردهاند
از نفس بر خانهٔ آیینه، در واکرده‌اند
اینکه در دیر غمت ذم شرد از بیدل دهلوی غزل 1326
1. اینکه در دیر غمت ذم شرد پیدا کردهاند
دل نداری ورنه دل از درد پیدا کردهاند
آن سخا کیشان که بر احسان از بیدل دهلوی غزل 1327
1. آن سخا کیشان که بر احسان نظر واکرده‌اند
ازگشاد دست و دل چشمی دگر واکرده‌اند
فرصت انشایان هستی گر از بیدل دهلوی غزل 1328
1. فرصت انشایان هستی گر تکلف کردهاند
سکته مقداری در این مصرع توقف کردهاند
تا ز گرد انتظارت مستفیدم از بیدل دهلوی غزل 1329
1. تا ز گرد انتظارت مستفیدم کردهاند
روسفید الفت از چشم سفیدم کردهاند