بس که دارد ناتوانی نبض احوال از بیدل دهلوی غزل 120
1. بس که دارد ناتوانی نبض احوال مرا
بازگشتن نیست از آیینه تمثال مرا
...
بی‌سخن باید شنیدن چون نگین از بیدل دهلوی غزل 121
1. بی‌سخن باید شنیدن چون نگین نام مرا
زخم دل چندین زبان داده‌ست پیغام مرا
...
قاصد به حیرت‌کن ادا تمهید از بیدل دهلوی غزل 122
1. قاصد به حیرت‌کن ادا تمهید پیغام مرا
کز من نمی‌ماند نشان گر می‌بری نام مرا
...
بسکه چون‌گل پرده‌ها بر از بیدل دهلوی غزل 123
1. بسکه چون‌گل پرده‌ها بر پرده شد سامان مرا
پیرهن در جلوه آبم‌گرکنی عریان مرا
...
رخصت نظاره‌ای‌گر می‌دهد از بیدل دهلوی غزل 124
1. رخصت نظاره‌ای‌گر می‌دهد جانان مرا
می‌کشد خاکستر خود در ته دامان مرا
...
سوار برق عمرم، نیست برگشتن از بیدل دهلوی غزل 125
1. سوار برق عمرم، نیست برگشتن عنانم را
مگر نام توگیرم تا بگرداند زبانم را
...
گدازگوهر دل باده ناب است از بیدل دهلوی غزل 126
1. گدازگوهر دل باده ناب است شبنم را
نم چشم تحیرعالم آب است شبنم را
...
وهم راحت صید الفت‌کرد مجنون از بیدل دهلوی غزل 127
1. وهم راحت صید الفت‌کرد مجنون مرا
مشق تمکین لفظ‌گردانید مضمون مرا
...
بسکه‌وحشت کرده‌است آزاد، از بیدل دهلوی غزل 128
1. بسکه‌وحشت کرده‌است آزاد، مجنون‌مرا
لفظ نتواندکند زنجیر،مضمون مرا
...
دام یک عالم تعلق‌گشت حیرانی از بیدل دهلوی غزل 129
1. دام یک عالم تعلق‌گشت حیرانی مرا
عاقبت‌کرد این در واکرده زندانی مرا
...
داغ عشقم، نیست الفت با از بیدل دهلوی غزل 130
1. داغ عشقم، نیست الفت با تن‌آسانی مرا
پیچ وتاب شعله باشد نقش پیشانی مرا
...
به عجزی‌که داری قوی‌کن از بیدل دهلوی غزل 131
1. به عجزی‌که داری قوی‌کن میان را
به حکمت نگردانده‌اند آسمان را
...