ز وهم متهم ظرف کم نخواهی از بیدل دهلوی غزل 1271
1. ز وهم متهم ظرف کم نخواهی شد
محیط اگر نشدی قطره هم نخواهی شد
باغ نیرنگ جنونم نیست آسان از بیدل دهلوی غزل 1272
1. باغ نیرنگ جنونم نیست آسان بشکفد
خون خورد صد شعله تا داغی به سامان بشکفد
وحشتم گر یک تپش در دشت امکان از بیدل دهلوی غزل 1273
1. وحشتم گر یک تپش در دشت امکان بشکفد
تا به دامان قیامت چین دامان بشکفد
به یاد آستانت هرکه سر بر از بیدل دهلوی غزل 1274
1. به یاد آستانت هرکه سر بر خاک می‌مالد
غبارش چون سحر پیشانی افلاک می‌مالد
سپند بزم تو تا بیقرار گردد از بیدل دهلوی غزل 1275
1. سپند بزم تو تا بیقرار گردد و نالد
تپیدن از دل من آشکار گردد و نالد
اگر سور است وگر ماتم دل‌مایوس از بیدل دهلوی غزل 1276
1. اگر سور است وگر ماتم دل‌مایوس می‌نالد
درین نه دیر کلفت خیز یک ناقوس می‌نالد
دل باز به جوش یارب آمد از بیدل دهلوی غزل 1277
1. دل باز به جوش یارب آمد
شب رفت و سحرنشد شب آمد
ز هستی قطع‌کن گر میل راحت از بیدل دهلوی غزل 1278
1. ز هستی قطع‌کن گر میل راحت در نمود آمد
چو حیرت صاف ما در دست تا مژگان فرود آمد
نتوان به تلاش از غم اسباب از بیدل دهلوی غزل 1279
1. نتوان به تلاش از غم اسباب برآمد
گوهر چه نفس سوخت که از آب برآمد
عالم همه زین میکده بیهوش از بیدل دهلوی غزل 1280
1. عالم همه زین میکده بیهوش برآمد
چون باده ز خم بیخبر از جوش برآمد
تمام شوقیم لیک غافل‌که از بیدل دهلوی غزل 1281
1. تمام شوقیم لیک غافل‌که دل به راه‌که می‌خرامد
جگربه داغ‌که می‌نشیند نفس به آه‌که می‌خرامد
ز ابرام طلب نومیدی‌ام از بیدل دهلوی غزل 1282
1. ز ابرام طلب نومیدی‌ام آخر به چنگ آمد
دعا از بس گرانی کرد دستم زیر سنگ آمد