کم و بیش وهم تعینت سر و برگ از بیدل دهلوی غزل 1247
1. کم و بیش وهم تعینت سر و برگ نقص و کمال شد
مه نو دمید و به بدر زد بگداخت بدر و هلال شد
دل شهرهٔ تسلیم ز ضبط نفسم از بیدل دهلوی غزل 1248
1. دل شهرهٔ تسلیم ز ضبط نفسم شد
قلقل به لب‌شیشه شکستن جرسم شد
روز سیهم سایه صفت جزو بدن از بیدل دهلوی غزل 1249
1. روز سیهم سایه صفت جزو بدن شد
آسوده شو ای آینه زنگار کهن شد
تا پری به عرض آمد موج شیشه از بیدل دهلوی غزل 1250
1. تا پری به عرض آمد موج شیشه عریان شد
پیرهن ز بس بالید دهر یوسفستان شد
ترکِ آرزو کردم رنجِ هستی از بیدل دهلوی غزل 1251
1. ترکِ آرزو کردم رنجِ هستی آسان شد
سوخت پرفشانی‌ها کاین قفس گلستان شد
رم وحشی نگاه من غبارانگیز از بیدل دهلوی غزل 1252
1. رم وحشی نگاه من غبارانگیز جولان شد
سواد دشت امکان شوخی چشم غزالان شد
قیامت خنده‌ریزی بر مزار از بیدل دهلوی غزل 1253
1. قیامت خنده‌ریزی بر مزار من گل افشان شد
ز شور آرزو هر ذرّهٔ خاکم نمکدان شد
مخمل و دیبا حجاب هستی رسوا از بیدل دهلوی غزل 1254
1. مخمل و دیبا حجاب هستی رسوا نشد
چشم می‌پوشم کنون پیراهنی پیدا نشد
مکتوب مقصد ما از بیکسی از بیدل دهلوی غزل 1255
1. مکتوب مقصد ما از بیکسی فغان شد
قاصد نشد میسر دل خون شد و روان شد
عید است غبار سر راه تو توان از بیدل دهلوی غزل 1256
1. عید است غبار سر راه تو توان شد
قربانی قربان نگاه تو توان شد
پیر گردیدم و هستی سبب ننگ از بیدل دهلوی غزل 1257
1. پیر گردیدم و هستی سبب ننگ نشد
چون‌کمان، خانهٔ بی‌بام و درم تنگ نشد
گل نکرد آهی‌که بر ما خنجر از بیدل دهلوی غزل 1258
1. گل نکرد آهی‌که بر ما خنجر قاتل نشد
آرزو برهم نزد بالی‌که دل بسمل نشد