جبههٔ‌حرص اگر چنین‌گرد از بیدل دهلوی غزل 1235
1. جبههٔ‌حرص اگر چنین‌گرد ره هوس‌کشد
آینه در مقابلم گر بکشی نفس کشد
از غبارم هرچه بالا می‌کشد از بیدل دهلوی غزل 1236
1. از غبارم هرچه بالا می‌کشد
سرمه درچشم ثریا می‌کشد
هرکه حرفی از لبت وامی‌کشد از بیدل دهلوی غزل 1237
1. هرکه حرفی از لبت وامی‌کشد
از رگ یاقوت صهبا می‌کشد
شوق دیداری که از دل بال از بیدل دهلوی غزل 1238
1. شوق دیداری که از دل بال حسرت می‌کشد
تا به مژگان می‌رسد آغوش حیرت می‌کشد
عریانی آنقدر به برم تنگ از بیدل دهلوی غزل 1239
1. عریانی آنقدر به برم تنگ می‌کشد
کز پیکرم به جان عرق رنگ می‌کشد
مد بقا کجا به مه و سال می‌کشد از بیدل دهلوی غزل 1240
1. مد بقا کجا به مه و سال می‌کشد
نقاش رنگ هرچه کشد بال می‌کشد
حرص پیری شیأالله از خروشم از بیدل دهلوی غزل 1241
1. حرص پیری شیأالله از خروشم می‌کشد
قامت خم طرفه زنبیلی به دوشم می‌کشد
باز دامان دل آهنگ چه گلشن از بیدل دهلوی غزل 1242
1. باز دامان دل آهنگ چه گلشن می‌کشد
ناله‌ای تا می‌کشم طاووس‌گردن می‌کشد
بار ما عمری‌ست دوش چشم از بیدل دهلوی غزل 1243
1. بار ما عمری‌ست دوش چشم حیران می‌کشد
محمل‌اجزای ما چون شمع مژگان می‌کشد
چو شمع هیچکس به زیانم نمی‌کشد از بیدل دهلوی غزل 1244
1. چو شمع هیچکس به زیانم نمی‌کشد
در خاک و خون به غیر زبانم نمی‌کشد
رفته‌رفته این بزرگی‌ها از بیدل دهلوی غزل 1245
1. رفته‌رفته این بزرگی‌ها به بازی می‌کشد
ریش زاهد هر طرف آخر درازی می‌کشد
همچو مینا غنچهٔ رازم بهار از بیدل دهلوی غزل 1246
1. همچو مینا غنچهٔ رازم بهار آهنگ شد
پرتوی از خون دل بیرون دوید و رنگ شد